ahmetbeyler
Yeni Üye
İntörn tabipler, tıp fakültesi son sınıf öğrencileridir. Ancak öğrenci kelamına aldanmayın, aslında onlar doktorluk mesleğine birinci adımı attıkları bir basamaktan geçiyor.
Birfazlaca intörn, gecesini gündüzüne katan nöbetler eşliğinde vatandaşlara hizmet veriyor. Fakat her vakit nasıl şartlarda çalıştıkları ve ne işlerle uğraştıkları pek fazla gündeme gelmeyebiliyor. Biz de bu bireylerin akademik hayat ve çalışma hayatı içinde nasıl mekik dokuduklarını merak ettik. Bu niçinle konuyu sizler için aydınlığa kavuşturmak için bir intörnle görüştük. İşte 24 yaşındaki intörn hekimin yanıtları…
İntörnlerin çalışma kaideleri anabilim koluna nazaran farklılık gösteriyor.
Aslında “intörn ne yapar” tarifi biraz boşlukta. Zira kesin olarak çalışma biçimimizi kapsayan bir yönetmelik yok. Genelde pratisyen tabibin ve tabiplerin yapmakla yükümlü olduğu sıradan işleri intörnler yapar. İşte EKG (elektrokardiyografi) çekeriz, kan gazı almak üzere işler yaparız. Bunun haricinde intörnler, hastayı bir yerden bir yere götürme üzere (bir kısımdan öteki bir kısma götürme) ucuz iş gücü olarak da kullanılıyor. Mesailerimizin nöbetlere göre ayarlanmaması da büyük bir sorun.
Şöyle açıklayayım: 8 saat mesai üzerine 16 saat nöbet, daha sonra yine 8 saat mesai gibi kimi vakit 32 saate varacak biçimde çalışabiliyoruz. Bu bence önemli bir sorun. Uygun istikametlerinden baktığımızda, kendini hekim üzere hissetmeye hazırlanıyorsun. Sonuçta bu iş teoride kalabilecek bir iş değil; insanla uğraşan, yani pratikte önem kazanan bir iş. örneğin bizler, hastalarla nasıl bağlantı kurulur, nasıl yönetilir, sıradan müdahale süreçleri nedir, üzere şeyleri de öğreniyoruz. Birden fazla vakit bir hastanın tek tabibi olduğumuz durumlar bile oluyor. Bence bunlar, mesleğe geçmedilk evvel fazlaca öğretici adımlar.
İntörnlerin yaptığı iş fazlaca yorucu.
Nöbetlerimiz hafta içleri 16 saat, hafta sonları ve resmi tatillerde ise 24 saattir. Nöbet konusu bir daha anabilim dalına gore değişkenlik gösteriyor. Birtakım kısımlarda daha yoğunken, bilhassa acil servisi olmayan bölümlerde daha sakin geçiyor. Ya şöyleki düşünün bir intörn hiç çalışmasa bile nöbetteyken hastanede bulunmak, vakit aldığı için yorucu oluyor.
Nöbetlerdeki en büyük düşünce ise nöbet parasının verilmemesi.
Normalde sıhhat çalışanlarının nöbet parası ismi altında alacağı fiyat vardır. Öteki sıhhat çalışanlarının tuttuğu nöbet başına fiyatları varken, bizde yok. Bizim maaşlarımız sabit ve maaşımız şu an için 1568 TL’dir. Bir de şöyleki bir şey var: İntörnlere taban fiyat verileceği bu sene yazın yetkililer tarafınca belirtildi. Bizler de o ücreti bekliyoruz lakin karar daha meclisten geçmediği için fiyatı çabucak alamadık. Bu para daha elimize geçmemesine karşın gerek üstlerimiz gerek toplumdaki beşerler, bizim yüksek meblağlar aldığımızı zannederek bize olan bakış açılarını değiştiriyor.
Fakat biz meclisten sonucun geçmesini bekliyoruz ki parayı alabilelim. Örneğin ben size bu hususla ilgili birkaç olay anlatayım: örneğin üç arkadaşımla bir arada kaldığımız konutun sahibi, ”aslına bakarsanız minimum fiyat alıyorsunuz” diyerek kiraya haddinden çok artırım yapmak istiyor. Bir başka durum da asistanlar ve üstlerimiz, ”bu fiyatı alıyorsunuz bu biçimde bunu hak edin” dercesine bizi ruhsal olarak zorlayarak daha fazla iş yüklemeye çalışıyorlar. Bu anlattığım olay şahsen benim başıma gelmedi, arkadaşların başına gelmiş. Kimi anabilim dallarında hem hocalar hem asistanlar arkadaşlara bu muameleyi uyguluyormuş.
Asistanlar genel olarak intörnlere güzel davranıyor, bir şeyleri öğretmekten çekinmiyor lakin kimi asistanların mobbing uyguladığına şahit oldum.
örneğin bir asistan epey küçük sebeplerden yanımdaki arkadaşımı azarlamıştı. Bu bireyler bir biçimde üstlerindeki, işlerin yanlış gitmesinden oluşan gerginliği, en kıdemsiz olan intörnleri azarlayarak üzerlerinden atmaya çalışabiliyor. İntörnün yapması gerekenin hududunu belirleyen resmi bir tarifin olmaması; kişinin verilen her işe, sorgusuz sualsiz koşmak durumunda kalmasına ve bu benim işim değil diyememesine yol açıyor. Bu durum da mobbingi artırıyor haliyle.
Sağlık çalışanlarının en epey zorlandığı şey, insanların ajite (rahatsız) olduğu durumlarda onlarla uğraşmak.
Dizi: The Good Doctor
örneğin bir kişi, bankaya gidip çıkınca memnun olur ancak bize geldiklerinde diyelim, birinci dereceden yakınının ölümünün haberini alıyor. Misal annesinin vefatını, babasının kalp hastası olduğunu öğreniyor kişi. E bu ne demek, yani kişinin kötü durumları öğrenebilme ihtimali var demek. Bu niçinle her vakit şiddete maruz kalma riskimiz epeyce fazla. Zira psikolojisi berbat beşerlerle münasebet ortasındayız. İçinde bulundukları bu üzere durumlarda insanların psikolojisi düzgün olmuyor doğal.
Sadece hastalar da değil, hasta yakınları da o denli olduğu için son vakit içinderda fazlaca fazla sıhhat çalışanının öldürüldüğü haberlerini ne yazık ki duyuyoruz. Mesleğimizin öteki bir zorluğu da başta da konuştuğumuz üzere nöbet tarzı çalışmamız. Bu şartlarda gecemiz, gündümüz birbirine giriyor ki esasen nöbet yordamı çalışan bütün meslekler benim gözümde zor diyebilirim.
Birfazlaca intörn, gecesini gündüzüne katan nöbetler eşliğinde vatandaşlara hizmet veriyor. Fakat her vakit nasıl şartlarda çalıştıkları ve ne işlerle uğraştıkları pek fazla gündeme gelmeyebiliyor. Biz de bu bireylerin akademik hayat ve çalışma hayatı içinde nasıl mekik dokuduklarını merak ettik. Bu niçinle konuyu sizler için aydınlığa kavuşturmak için bir intörnle görüştük. İşte 24 yaşındaki intörn hekimin yanıtları…
İntörnlerin çalışma kaideleri anabilim koluna nazaran farklılık gösteriyor.
Aslında “intörn ne yapar” tarifi biraz boşlukta. Zira kesin olarak çalışma biçimimizi kapsayan bir yönetmelik yok. Genelde pratisyen tabibin ve tabiplerin yapmakla yükümlü olduğu sıradan işleri intörnler yapar. İşte EKG (elektrokardiyografi) çekeriz, kan gazı almak üzere işler yaparız. Bunun haricinde intörnler, hastayı bir yerden bir yere götürme üzere (bir kısımdan öteki bir kısma götürme) ucuz iş gücü olarak da kullanılıyor. Mesailerimizin nöbetlere göre ayarlanmaması da büyük bir sorun.
Şöyle açıklayayım: 8 saat mesai üzerine 16 saat nöbet, daha sonra yine 8 saat mesai gibi kimi vakit 32 saate varacak biçimde çalışabiliyoruz. Bu bence önemli bir sorun. Uygun istikametlerinden baktığımızda, kendini hekim üzere hissetmeye hazırlanıyorsun. Sonuçta bu iş teoride kalabilecek bir iş değil; insanla uğraşan, yani pratikte önem kazanan bir iş. örneğin bizler, hastalarla nasıl bağlantı kurulur, nasıl yönetilir, sıradan müdahale süreçleri nedir, üzere şeyleri de öğreniyoruz. Birden fazla vakit bir hastanın tek tabibi olduğumuz durumlar bile oluyor. Bence bunlar, mesleğe geçmedilk evvel fazlaca öğretici adımlar.
İntörnlerin yaptığı iş fazlaca yorucu.
Nöbetlerimiz hafta içleri 16 saat, hafta sonları ve resmi tatillerde ise 24 saattir. Nöbet konusu bir daha anabilim dalına gore değişkenlik gösteriyor. Birtakım kısımlarda daha yoğunken, bilhassa acil servisi olmayan bölümlerde daha sakin geçiyor. Ya şöyleki düşünün bir intörn hiç çalışmasa bile nöbetteyken hastanede bulunmak, vakit aldığı için yorucu oluyor.
Nöbetlerdeki en büyük düşünce ise nöbet parasının verilmemesi.
Normalde sıhhat çalışanlarının nöbet parası ismi altında alacağı fiyat vardır. Öteki sıhhat çalışanlarının tuttuğu nöbet başına fiyatları varken, bizde yok. Bizim maaşlarımız sabit ve maaşımız şu an için 1568 TL’dir. Bir de şöyleki bir şey var: İntörnlere taban fiyat verileceği bu sene yazın yetkililer tarafınca belirtildi. Bizler de o ücreti bekliyoruz lakin karar daha meclisten geçmediği için fiyatı çabucak alamadık. Bu para daha elimize geçmemesine karşın gerek üstlerimiz gerek toplumdaki beşerler, bizim yüksek meblağlar aldığımızı zannederek bize olan bakış açılarını değiştiriyor.
Fakat biz meclisten sonucun geçmesini bekliyoruz ki parayı alabilelim. Örneğin ben size bu hususla ilgili birkaç olay anlatayım: örneğin üç arkadaşımla bir arada kaldığımız konutun sahibi, ”aslına bakarsanız minimum fiyat alıyorsunuz” diyerek kiraya haddinden çok artırım yapmak istiyor. Bir başka durum da asistanlar ve üstlerimiz, ”bu fiyatı alıyorsunuz bu biçimde bunu hak edin” dercesine bizi ruhsal olarak zorlayarak daha fazla iş yüklemeye çalışıyorlar. Bu anlattığım olay şahsen benim başıma gelmedi, arkadaşların başına gelmiş. Kimi anabilim dallarında hem hocalar hem asistanlar arkadaşlara bu muameleyi uyguluyormuş.
Asistanlar genel olarak intörnlere güzel davranıyor, bir şeyleri öğretmekten çekinmiyor lakin kimi asistanların mobbing uyguladığına şahit oldum.
örneğin bir asistan epey küçük sebeplerden yanımdaki arkadaşımı azarlamıştı. Bu bireyler bir biçimde üstlerindeki, işlerin yanlış gitmesinden oluşan gerginliği, en kıdemsiz olan intörnleri azarlayarak üzerlerinden atmaya çalışabiliyor. İntörnün yapması gerekenin hududunu belirleyen resmi bir tarifin olmaması; kişinin verilen her işe, sorgusuz sualsiz koşmak durumunda kalmasına ve bu benim işim değil diyememesine yol açıyor. Bu durum da mobbingi artırıyor haliyle.
Sağlık çalışanlarının en epey zorlandığı şey, insanların ajite (rahatsız) olduğu durumlarda onlarla uğraşmak.
Dizi: The Good Doctor
örneğin bir kişi, bankaya gidip çıkınca memnun olur ancak bize geldiklerinde diyelim, birinci dereceden yakınının ölümünün haberini alıyor. Misal annesinin vefatını, babasının kalp hastası olduğunu öğreniyor kişi. E bu ne demek, yani kişinin kötü durumları öğrenebilme ihtimali var demek. Bu niçinle her vakit şiddete maruz kalma riskimiz epeyce fazla. Zira psikolojisi berbat beşerlerle münasebet ortasındayız. İçinde bulundukları bu üzere durumlarda insanların psikolojisi düzgün olmuyor doğal.
Sadece hastalar da değil, hasta yakınları da o denli olduğu için son vakit içinderda fazlaca fazla sıhhat çalışanının öldürüldüğü haberlerini ne yazık ki duyuyoruz. Mesleğimizin öteki bir zorluğu da başta da konuştuğumuz üzere nöbet tarzı çalışmamız. Bu şartlarda gecemiz, gündümüz birbirine giriyor ki esasen nöbet yordamı çalışan bütün meslekler benim gözümde zor diyebilirim.