Kardeşler Ortası Rekabet

Abide

Üye
İnsanın kardeşinin olması fazlaca değerli ve hoş bir durum kesinlikle. Lakin bu durum kardeşler içinde rekabet olduğu gerçeğini de değiştirmiyor. Kardeş rekabeti, kardeşler içinde kıskançlık, yarış ve hengamelerin olması durumudur. Aslında kıskanılan kardeş değil ebeveynlerin ilgi ve vaktinin paylaşılmasıdır. Alfred Adler’e bakılırsa; büyük çocuk, ortanca çocuk ve küçük çocuk olma durumuna nazaran rekabetin biçimi değişiyor.

Büyük çocuk her vakit konutun birinci göz ağrısı oluyor. Büyük çocukla anne baba olmayı öğrenen çiftler birinci çocuğa her vakit iltimas gösterebiliyor. Büyük çocuk her şeyi en âlâ bilen, çalışkan, başarılı çocuk unvanlarına sahip oluyor. İlgiden en büyük hissesi alan birinci çocuk oluyor. bir süre birinci ve tek çocuk olması niçiniyle şımartılıyor. Derken ikinci çocuğun olması ile büyük çocuğun tahtı sallanıyor. Artık ailenin ilgisini ve sevgisini paylaşmak zorunda olduğu bir rakibi olan kardeşi dünyaya gelince büyük çocuk ne yapacağını şaşırıyor. Bu niçinle gücün değerli bir şey olduğu kararınu çıkarabiliyor.

İkinci çocuk doğduğu günden itibaren ilgiyi kardeşiyle paylaşmak zorundadır. Bu niçinle bir yarıştaymış üzere hisseder. Her vakit tetikte olması gerekir. Rakibi olan birinci çocuğu yenmek için daima kendini eğitir. Bunun ortasında birinci çocuğun başarısız olduğu konularda başarılı olmaya çalışır ki ailenin ilgisini ve övgüsünü kazanabilsin. Fakat birinci çocuk epey güzel ise ikinci çocuk yarıştan vazgeçebilir. Bu da onu yüreksiz biri yapabilir. Ekseriyetle ikinci çocuk birinci çocuğun tam aksisi özelliklere sahiptir.

En küçük çocuk her vakit ailenin bebeğidir. Bu niçinle de en hayli şımartılan çocuktur. En küçük çocuk kendi yoluna gitme eğilimindedir. Zira kardeşleri ondan epey daha ileridedir. En küçük çocuğun oynayacak özel bir rolü olmalıdır. Kendine başka kardeşlerin denemediği farklı yollar geliştirebilir.

Kardeş sayısının ikiden çok olması durumunda ikinci üçüncü çocuklar ortanca çocuk pozisyonuna gelebilir. Ortanca çocuğunda kendince rolleri vardır. Ortanca çocuk çoklukla kendini ortada ezilmiş hisseder. Bu niçinle kendine acıyan bir ruh haline girip sorunlu bir çocuk olma yoluna girebilir. Şayet kardeşler içindeki rekabetin şiddeti büyük ise bu karışıklığın ortasında ortanca kardeş arabulucu rolü de üstlenebilir. Şayet ailede dördüncü çocuk var ise ikinci çocuk kendini ortanca kardeş üzere hissedebilir. Bu sayede üçüncü çocuk daha yumuşak başlı ve daha toplumsal olabilir.

Kardeşler içinde rekabet, anne babaları vakit zaman sıkıntı durumda bıraksa da aslında olağan ve sağlıklıdır. Kardeşler içindeki rekabet onların dünya hayatında nasıl bir yer edineceklerini de belirler. Kardeşler bu rekabette muhakkak bir hayat üslubu kazanırlar. Bu şekli yetişkinlik periyotlarındaki yaşantılarına da taşırlar. Bu niçinle ebeveynlerin dikkatli olması gerekir.

Pekala Ebeveynlere Düşen nazaranvler Nedir?


  • Çocuklar birbirleriyle kıyaslanmamalıdır. Örneğin, Kardeşin ne kadar hoş yapıyor. Sen niye yapamıyorsun?” üzere cümleler kurulmamalıdır.


  • Her çocuğun kendine ilişkin bir alana ve yeteri kadar vakte sahip olduğundan emin olunmalıdır.


  • Kardeşlerin birbirine nasıl yaklaşması gerektiği gösterilmelidir.


  • Her çocuğun kendi kimliği vardır. Onları etiketlemeyin.


  • Her çocuğun kendine mahsus yeteneklerini ve muvaffakiyetleri vardır. Bu üzere durumlarda kesinlikle övgü gösterilmelidir.


  • İşbirliğine teşvik edin.


  • Oyuncaklarını ve özel eşyalarını paylaşmadan evvel kesinlikle sorulmalıdır.


  • Adil olmak kıymetlidir. Her birine özel oldukları hissettirilmelidir.


  • Çocukların birlikte keyifli vakit geçirmeleri sağlanmalıdır. Çatışma yaşadıklarında bu vakitler gözetici fonksiyon görür. bir arada hoş anıları paylaşmak, tahlil üretmeyi daha kolay hale getirir.


  • Ebeveynlerin tertipli olarak her çocukla birebir vakit geçirmesi değerlidir.


  • Aile yaşantınız hakkındaki his ve kanıları dinlenmelidir.


  • Her çocuğun kendisinin özel olduğunu bilmesine müsaade verilmelidir.


  • Tehlikeli hengameler oluyorsa aile kesinlikle ortaya girmelidir. Sakinleştiklerinde ne olduğu hakkında konuşulmalıdır.


  • Şiddete müsaade verilmediği net bir biçimde belirtilmelidir.


  • İsim takmak ve bağırmaya müsaade verilmediği konusunda net olunmalıdır.


  • Bir oyuncak/eşya için arbede ediliyorsa oyuncak bir süre için ortadan kaldırılmalıdır.


  • Uykudan evvel okunacak masalları seçmek konusunda tartışma çıkıyor ise seçim yapabilecekleri günler belirlenmelidir.


  • Çocuklardan biri başkasına nizamlı olarak fizikî şiddet uyguluyor ve biri başkasından korkuyorsa bir uzman yardımı almak gereklidir.