Abide
Üye
Ergenlik, bireyin gelişim süreci içerisinde çocukluk devrinin bitişiyle birlikte kelamı edilen devrin başlangıcından fizyolojik olarak erişkinliğe ulaşıncaya kadar geçen bir gelişim vaktidir. Bu periyot, fizyolojik manada kızlarda adetle ve göğüslerin büyümesiyle; erkeklerde ise yüzde kılların çıkması ve sesin kalınlaşmasıyla başlayan genel olarak da 13-22 yaşlar ortasını kapsayan bir gelişim vakit içinderıdır (KOÇ, 2004). Ergenlik periyodu, Unesco’nun tarifinde 15-25 yaşları içinde gösterilirken, Birleşmiş Milletler’ in tarifinde ise 12-25 yaşları içinde değerlendirilmiştir. Literatürde bu türlü yaş aralıkları ile karşılaşılsa inceleme konusu “insan” olunca, kelamı edilen gelişim dönemlerinin -başlangıç ve bitiş anlamında- kesin olarak yaş sınırlamasını yapmak çok güçtür.
bu vakitte bariz fizikî değişiklikler ile birlikte günümüzde ebeveynlerin pek kaygılandığı duygusal ve davranışsal değişimleri de göz gerisi etmemiz mümkün değil. Gerçekten G. Stanley Hall’in de Çağdaş Ergenlik devri hakkındaki çalışmalarında ‘fırtınalı ve gerilimli dönem’ kullanmasına rastlıyoruz.
BİZ BU TÜRLÜ BİR DEVİR GEÇİRMEDİK!
Ebeveynler sık sık kızları/oğulları hakkında yardım talebinde bulunurken güya konutta dönüşüme uğramış bir varlık yaşıyormuş üzere bahsederler. Çok tatlı, sevecen ve girişken olan çocuklarının daha içine kapanık, agresif ve huysuz olduğunu, aileden kimse ile bağlantıya geçmediğini söyleyip çaresizliklerini lisana getirirler. Ve tüm bu sitem cümlelerinin gerisinden her vakit olmasa da sıkça duyduğum bir cümle ‘Biz de bu yaşlardan geçtik lakin ben bu biçimde bir devir yaşamadım bilmedim’ olur. Bu durumu yaşayan ve yaşamayan yetişkinler için ergenlik periyodu var mıdır, yok mudur, çağın uydurması mıdır sorularına verdikleri karşılıklara bakılırsa şekillenen ebeveyn tavırları oluştu.
SAHİDEN ERGENLİK DİYE BİRŞEY VAR MI?
Üstte bahsetmiş olduğumiz tanımlar doğrultusunda çocukluk, gençlik, orta yaş ve yaşlılık üzere ergenlik devrinde ömür periyodunun bir modülüdür. Bu devrin özelliklerini buhranlı, agresif ve asi olması gerektiği üzere içeren bir tarif da yanlışsız olmayacaktır.
Beşerler kişiselleşmeye dair attıkları adımlar ve varoluşsal sorgulamalarını yaşarken ortasında bulundukları toplumsal koşulların müsaade verdiği ölçüde bir buhran yaşarlar. Bu buhran ergenlik devrinde de olabilir, yetişkinlik devrinin rastgele bir basamağında da olabilir. Tabi ki bu sürecin yaşanması için kişinin kişiselleşme, özerkleşme üzere dileklerini yaşıyor olması ya da yaşayabileceği bir ortama sahip olması gerekir. Bunu daha yeterli anlamak için tarihî süreç içerisinde insanlığın gelişim periyotlarını de güzel anlamak gerekir.
BÜYÜK BUHRAN VE ERGENLİK PERİYODU
1929 yılında Borsanın çökmesi ve tüm dünyayı etkileyecek olan krizin başlaması Büyük Buhran olarak tarihe geçti. 1929 Büyük Buhran daha sonrası ekonomik, siyasi, sosyo-kültürel değişimlerin biroldukca kararı oldu. Bunlardan biri de ergenlik teriminin oluşması. Ekonomik buhranda işlerini birinci kaybedenler çocuk çalışanlar oldu. (Jensen, 2019). O güne kadar çalışmak ve yapılması zarurî aksiyonların dışına çıkmak üzere bir seçeneği olmayan 14-17 yaş kümesi gençler liselere kaydoldular. Zira bu gençler için yapılabilecek öteki bir şey yoktu ve bu Amerikan Eğitim tarihinde liselerin yükselişi olarak görülen bir devir oldu. Bu senelera kadar meskene ekmek getirme yükümlülüğü olan gençler varken, bu vakitten daha sonra okula gitmekten başla bir sorumluluğu olmayan yeni bir sınıf ortaya çıktı ve bu gençler var olmak, kişiselleşmek, kim olduğunu sorgulamak, aileden bağımsız bir kişi olmak üzere kavramlar ile tanışabilirlerdi. Seçenekler karşısında bir tercih yapmak ve bu tercihi yaparken neyin kendisi için gerçek olduğunu bulmaya çalışmak başlı başına bir sıkıntıydı ve bunu yaşarken etrafın dayanağı ve kuralların esnekliğine nazarann değişen bir geçiş evresi ergenlik devrinin nasıl geçtiği olarak günümüze kadar kendini gösterdi.
Bu süreci bireyler yalnızca ergenlik periyodunda yaşamaz. ömrün aşikâr periyotlarında bir daha seçenekler ile karşı karşıya kaldıklarında ve hayatları ile ilgili, kimlikleri ile ilgili, varoluşları ile iligli sorgulamaları yaşadıklarında – orta yaş krizi gibi- kişiselliklerini elde etmiş olmanın düzebir daha bakılırsa daha az şiddetli ya da epey şiddetli bir devir geçirirler.
Ebeveynlerin bu vakitte gerçek sonları çizerek, kişiselliği ve yetişkinliğe geçişi desteklemeleri bir daha kendi hayatlarındaki özerklikleri ile epeyce bağlantılı olacaktır.
Herkes bu süreçten geçmeyebilir. Herkes birebir sorgulamaları tıpkı biçimde yaşamayabilir. Bu da mizaç eğilimi ve aile yapısına nazaran şekillenmekten doğan bir sonuçtur. Ve bu yüzden ergenlik periyodu diye bir şey vardır lakin ergenlik periyodu diye standart bir şey yoktur.
bu vakitte bariz fizikî değişiklikler ile birlikte günümüzde ebeveynlerin pek kaygılandığı duygusal ve davranışsal değişimleri de göz gerisi etmemiz mümkün değil. Gerçekten G. Stanley Hall’in de Çağdaş Ergenlik devri hakkındaki çalışmalarında ‘fırtınalı ve gerilimli dönem’ kullanmasına rastlıyoruz.
BİZ BU TÜRLÜ BİR DEVİR GEÇİRMEDİK!
Ebeveynler sık sık kızları/oğulları hakkında yardım talebinde bulunurken güya konutta dönüşüme uğramış bir varlık yaşıyormuş üzere bahsederler. Çok tatlı, sevecen ve girişken olan çocuklarının daha içine kapanık, agresif ve huysuz olduğunu, aileden kimse ile bağlantıya geçmediğini söyleyip çaresizliklerini lisana getirirler. Ve tüm bu sitem cümlelerinin gerisinden her vakit olmasa da sıkça duyduğum bir cümle ‘Biz de bu yaşlardan geçtik lakin ben bu biçimde bir devir yaşamadım bilmedim’ olur. Bu durumu yaşayan ve yaşamayan yetişkinler için ergenlik periyodu var mıdır, yok mudur, çağın uydurması mıdır sorularına verdikleri karşılıklara bakılırsa şekillenen ebeveyn tavırları oluştu.
SAHİDEN ERGENLİK DİYE BİRŞEY VAR MI?
Üstte bahsetmiş olduğumiz tanımlar doğrultusunda çocukluk, gençlik, orta yaş ve yaşlılık üzere ergenlik devrinde ömür periyodunun bir modülüdür. Bu devrin özelliklerini buhranlı, agresif ve asi olması gerektiği üzere içeren bir tarif da yanlışsız olmayacaktır.
Beşerler kişiselleşmeye dair attıkları adımlar ve varoluşsal sorgulamalarını yaşarken ortasında bulundukları toplumsal koşulların müsaade verdiği ölçüde bir buhran yaşarlar. Bu buhran ergenlik devrinde de olabilir, yetişkinlik devrinin rastgele bir basamağında da olabilir. Tabi ki bu sürecin yaşanması için kişinin kişiselleşme, özerkleşme üzere dileklerini yaşıyor olması ya da yaşayabileceği bir ortama sahip olması gerekir. Bunu daha yeterli anlamak için tarihî süreç içerisinde insanlığın gelişim periyotlarını de güzel anlamak gerekir.
BÜYÜK BUHRAN VE ERGENLİK PERİYODU
1929 yılında Borsanın çökmesi ve tüm dünyayı etkileyecek olan krizin başlaması Büyük Buhran olarak tarihe geçti. 1929 Büyük Buhran daha sonrası ekonomik, siyasi, sosyo-kültürel değişimlerin biroldukca kararı oldu. Bunlardan biri de ergenlik teriminin oluşması. Ekonomik buhranda işlerini birinci kaybedenler çocuk çalışanlar oldu. (Jensen, 2019). O güne kadar çalışmak ve yapılması zarurî aksiyonların dışına çıkmak üzere bir seçeneği olmayan 14-17 yaş kümesi gençler liselere kaydoldular. Zira bu gençler için yapılabilecek öteki bir şey yoktu ve bu Amerikan Eğitim tarihinde liselerin yükselişi olarak görülen bir devir oldu. Bu senelera kadar meskene ekmek getirme yükümlülüğü olan gençler varken, bu vakitten daha sonra okula gitmekten başla bir sorumluluğu olmayan yeni bir sınıf ortaya çıktı ve bu gençler var olmak, kişiselleşmek, kim olduğunu sorgulamak, aileden bağımsız bir kişi olmak üzere kavramlar ile tanışabilirlerdi. Seçenekler karşısında bir tercih yapmak ve bu tercihi yaparken neyin kendisi için gerçek olduğunu bulmaya çalışmak başlı başına bir sıkıntıydı ve bunu yaşarken etrafın dayanağı ve kuralların esnekliğine nazarann değişen bir geçiş evresi ergenlik devrinin nasıl geçtiği olarak günümüze kadar kendini gösterdi.
Bu süreci bireyler yalnızca ergenlik periyodunda yaşamaz. ömrün aşikâr periyotlarında bir daha seçenekler ile karşı karşıya kaldıklarında ve hayatları ile ilgili, kimlikleri ile ilgili, varoluşları ile iligli sorgulamaları yaşadıklarında – orta yaş krizi gibi- kişiselliklerini elde etmiş olmanın düzebir daha bakılırsa daha az şiddetli ya da epey şiddetli bir devir geçirirler.
Ebeveynlerin bu vakitte gerçek sonları çizerek, kişiselliği ve yetişkinliğe geçişi desteklemeleri bir daha kendi hayatlarındaki özerklikleri ile epeyce bağlantılı olacaktır.
Herkes bu süreçten geçmeyebilir. Herkes birebir sorgulamaları tıpkı biçimde yaşamayabilir. Bu da mizaç eğilimi ve aile yapısına nazaran şekillenmekten doğan bir sonuçtur. Ve bu yüzden ergenlik periyodu diye bir şey vardır lakin ergenlik periyodu diye standart bir şey yoktur.