Abide
Üye
Çocuklarda; mahremiyet eğitimi nedir, nasıl verilir, mahremiyet eğitimine kaç yaşında başlanmalıdır vb. sorularla biroldukca bakımverenin aklında boşluklar ve korkular oluşabilmektedir. Haydi birlikte karşılıklarını bulmaya çalışalım.
Mahremiyete kelamlık manasıyla baktığımız vakit, özel alan, diğerlerinin duymaması- öğrenmemesi gereken kapalı alan olarak karşımıza çıkmakta. Çocuklara saklı ve özel alanlarını öğretmek bakımverenlerinin davranışları ile başlamaktadır. Doğuştan başlaması gerektiğini düşündüğümüz bu eğitimin basamakları; bebeklerin bez değişimlerinde dikkat edilmesinen başlayıp tuvalet eğitimini öğrendiklerinde özerk bir biçimde muhtaçlıklarını karşılayabilmelerine kadar uzanmakta. Toplumumuzda “sevgi” şemsiyesi altında çocukların poposuna vurmak ve size vurulmasına müsaade vermek, dudaklarından öpmek ve öptürmek, banyo/ tuvalet alanlarında uygun olmayan biçimde çocuğun görmesi uygun ve hakikat değildir. Her şeydilk evvel;
– Çocukla kurulan inanç bağlantısı her şeyin temelidir. Her şey zıddıyla var olduğu üzere mahremiyet eğitimi de istismar olaylarının son günlerde bu kadar fazlaca duyulması ile bir arada daha da kıymet kazanır hale geldi. Çocukların istismar durumlarını mümkün yaşama ihtimallerine rağmen bir yetişkine gidip içini açması, olaydan bahsetmesi itimat münasebetine dayanmaktadır. Bundan dolayı çocuklarla kurduğumuz münasebet ne kadar yakınlık, sevgi ve itimat içeriyor bakmalıyız.
– Çocuğun kararlarına ve isteklerine hürmet duyulmalıdır. Hayır demişse hayırdır! Lakin ısrarcı toplum özellikleri olarak buna hürmet duyulmuyor üzere davranılması çocuğun öz benliğini zedelediği üzere istismara açık hale de getirmektedir.
– Çocuğun sözel ve sözel olmayan tabirleri dikkate alınmalıdır. Çocuklar biz yetişkinler üzere her şeyi sözel olarak söz edemeyebilirler. Bu bilişsel gelişimleri ile de alakalıdır. Vücut lisanı, mimikleri, ses tonu, kimi vakit bir omuz silkişi ile bize evet- hayır yanıtları iletebilmektedir. Lütfen bunları duyalım.
– Çocuk, küçük yaşlarda kendi fizikî muhtaçlıklarını (yemek yeme, yıkanma, tuvalet eğitimi vb) karşılayabilecek biçimde eğitilmelidir. Ebeveyne ya da bir diğerine bağımlı olmamalıdır ki muhtemel istismara daha az açık hale gelsin. Ne kadar epey dayanak sunarsak o kadar az maharetlerini geliştirebiliyorlar. Bu da onları okulda, kursta vb. yerde dışarıya daha muhtaç hale getirebiliyor ve çocuk kendini koruyamayabiliyor.
– Öpmek ya da sarılmak için müsaade alınmalı, çocuk istemiyorsa fizikî temasta bulunulmamalıdır. Severken özel bölgelerine dokunulmamalıdır
Pekala çocuğa mahremiyet eğitimini sözel olarak nasıl vereceğiz? Öncelikle çocuğa, yaşına ve gelişmenine uygun görseller kullanılarak bedenindeki organlar tanıtılmalıdır. Bayan ve adamların bedenlerinin farklı olduğu belirtilmelidir. Akabinde bedeninde birtakım özel bölgeler olduğu anlatılmalı ve bu bölgeler gerçek isimleriyle tabir edilmelidir. Uygulamalı olarak çocuğun özel bölgelerini göstermesi, burada kendi cins ebeveyninden dayanak alınması, mümkünse iç çamaşırları üzerinden öğretilmesi ve buraların isimlerini sözel olarak söz etmesi desteklenmelidir.
Özel bölgelerin şahsa özel olduğu, bu bölgeleri kimsenin nazaranmeyeceği vurgulanmalıdır. Ayrıyeten çocuğun da diğerlerinin özel bölgelerine bakamayacağı, dokunamayacağı anlatılmalıdır.
Özel bölgeleri kimlerin, hangi durumlarda gorebileceği söylenmelidir: Bebek altı değiştirmek, bebeği yıkamak ve kurulamak, hasta bir çocuğa bakmak, bir çocuğu tedavi etmek üzere.
Mahremiyete kelamlık manasıyla baktığımız vakit, özel alan, diğerlerinin duymaması- öğrenmemesi gereken kapalı alan olarak karşımıza çıkmakta. Çocuklara saklı ve özel alanlarını öğretmek bakımverenlerinin davranışları ile başlamaktadır. Doğuştan başlaması gerektiğini düşündüğümüz bu eğitimin basamakları; bebeklerin bez değişimlerinde dikkat edilmesinen başlayıp tuvalet eğitimini öğrendiklerinde özerk bir biçimde muhtaçlıklarını karşılayabilmelerine kadar uzanmakta. Toplumumuzda “sevgi” şemsiyesi altında çocukların poposuna vurmak ve size vurulmasına müsaade vermek, dudaklarından öpmek ve öptürmek, banyo/ tuvalet alanlarında uygun olmayan biçimde çocuğun görmesi uygun ve hakikat değildir. Her şeydilk evvel;
– Çocukla kurulan inanç bağlantısı her şeyin temelidir. Her şey zıddıyla var olduğu üzere mahremiyet eğitimi de istismar olaylarının son günlerde bu kadar fazlaca duyulması ile bir arada daha da kıymet kazanır hale geldi. Çocukların istismar durumlarını mümkün yaşama ihtimallerine rağmen bir yetişkine gidip içini açması, olaydan bahsetmesi itimat münasebetine dayanmaktadır. Bundan dolayı çocuklarla kurduğumuz münasebet ne kadar yakınlık, sevgi ve itimat içeriyor bakmalıyız.
– Çocuğun kararlarına ve isteklerine hürmet duyulmalıdır. Hayır demişse hayırdır! Lakin ısrarcı toplum özellikleri olarak buna hürmet duyulmuyor üzere davranılması çocuğun öz benliğini zedelediği üzere istismara açık hale de getirmektedir.
– Çocuğun sözel ve sözel olmayan tabirleri dikkate alınmalıdır. Çocuklar biz yetişkinler üzere her şeyi sözel olarak söz edemeyebilirler. Bu bilişsel gelişimleri ile de alakalıdır. Vücut lisanı, mimikleri, ses tonu, kimi vakit bir omuz silkişi ile bize evet- hayır yanıtları iletebilmektedir. Lütfen bunları duyalım.
– Çocuk, küçük yaşlarda kendi fizikî muhtaçlıklarını (yemek yeme, yıkanma, tuvalet eğitimi vb) karşılayabilecek biçimde eğitilmelidir. Ebeveyne ya da bir diğerine bağımlı olmamalıdır ki muhtemel istismara daha az açık hale gelsin. Ne kadar epey dayanak sunarsak o kadar az maharetlerini geliştirebiliyorlar. Bu da onları okulda, kursta vb. yerde dışarıya daha muhtaç hale getirebiliyor ve çocuk kendini koruyamayabiliyor.
– Öpmek ya da sarılmak için müsaade alınmalı, çocuk istemiyorsa fizikî temasta bulunulmamalıdır. Severken özel bölgelerine dokunulmamalıdır
Pekala çocuğa mahremiyet eğitimini sözel olarak nasıl vereceğiz? Öncelikle çocuğa, yaşına ve gelişmenine uygun görseller kullanılarak bedenindeki organlar tanıtılmalıdır. Bayan ve adamların bedenlerinin farklı olduğu belirtilmelidir. Akabinde bedeninde birtakım özel bölgeler olduğu anlatılmalı ve bu bölgeler gerçek isimleriyle tabir edilmelidir. Uygulamalı olarak çocuğun özel bölgelerini göstermesi, burada kendi cins ebeveyninden dayanak alınması, mümkünse iç çamaşırları üzerinden öğretilmesi ve buraların isimlerini sözel olarak söz etmesi desteklenmelidir.
Özel bölgelerin şahsa özel olduğu, bu bölgeleri kimsenin nazaranmeyeceği vurgulanmalıdır. Ayrıyeten çocuğun da diğerlerinin özel bölgelerine bakamayacağı, dokunamayacağı anlatılmalıdır.
Özel bölgeleri kimlerin, hangi durumlarda gorebileceği söylenmelidir: Bebek altı değiştirmek, bebeği yıkamak ve kurulamak, hasta bir çocuğa bakmak, bir çocuğu tedavi etmek üzere.