ahmetbeyler
Yeni Üye
Son vakit içinderda Zoom, Teams ve Slack üzere çalışma platformlarında sessiz istifa hakkında fazlaca fazla konuşuluyor. Özellikle Avrupa ülkesindeki çalışanların, işten daha fazla doyum almak istedikleri ve daha uygun işleri hak ettiklerini düşündükleri için gelecek sene işten çıkacaklarını söylemiş oldukleri görülüyor.
Aslında bu kavram, işinden mutlu olmayan insanların, daha güzel bir iş bulana kadar çalışma tempolarını sükunet içinde değiştirmeleri durumuna karşılık geliyor. bu biçimde gelin, çalışanların bu farklı girişimlerinin sebeplerine bir bakalım.
Mevzu yalnızca iş bırakmak mı?
Görsel: Mashable
Hayır, aslında bu yaklaşımın temel olayı, isminden anlaşıldığı biçimde sadece sessiz bir biçimde işi bırakmak değil. Burada kastedilenlerden biri; bireylerin, iş yerinde kendilerinden beklenen işin daha azını yapmaya başlamalarıdır. Zira hak ettikleri kadar karşılığını aldıklarını düşünmüyorlar. Yani ”nasıl olsa bana ek bir ödeme yapılmayacak” diye düşündükleri için kendilerinden istenen ek işleri yapmayı reddedebiliyorlar. Hatta bu durum TikTok’ta Z jenerasyonu içinde hayli konuşulduğu üzere gençler birbirlerine bu mevzuda tavsiye de verebiliyorlar.
Bu durum Y neslinde da deneyimlenebiliyor. Lakin Z nesli içinde daha yaygın olduğu için bu jenerasyon odağında ele alınabilecek bir kavram olduğunu söyleyebiliriz. Gençler, bu biçimde davrandıklarında patronlarının onları ‘tembel’ diye yaftaladıklarından kelam ediyor. Lakin bu kavram; kişilerin tüm hayatlarına hükmedecek biçimde yaptıkları işi odak noktası haline getirmek istememeleri düşüncesi üzerine şurası diyebiliriz. Çünkü bilhassa pandemide meskenden çalışma sürecine geçilmesi, birden fazla kişinin iş ve özel hayatı içindeki dengeyi kaybetmesine yol açmıştı. Bu niçinle çalışanlar, bu dengesizliğe karşı sessiz bir biçimde işi bırakma planları yaparak isyan etmeye başladı diyebiliriz.
Aslında bunu yapanların temel isteği “daha yeterli ve manalı bir hayat yaşamak”.
Görsel: Business Insider
Bu davranışı gösteren şahıslar, son 20 yıl içerisinde kapitalizmin geldiği şu noktada, çalışanlardan yapmaları gerekenden daha fazla iş talep edildiğinden şikayet ediyor. Hatta resmen bunun fiyatsız emeğe dönüştüğünü de söyleyebiliriz. Zira birçok kişinin, kaldığı ekstra mesailerden para bile almadığı durumlar kelam konusu olabiliyor. Bu mevzunun yüklü olarak Z neslinde baş göstermesinin sebebi; bu jenerasyonun, ebeveynleri kadar teminatlı bir işe ve tertipli bir hayat standardına sahip olamamasıdır diyebiliriz.
Görsel: Today
Aslına baktığımızda 35 yaş altının (bu da Z ve Y jenerasyonu oluyor), nispeten daha kolay yükselebilme avantajı olan işleri tercih ettiği, yapılan araştırmalarca ortaya konmuş durumda. Lakin gençlerin bu işlere yönelmesi, birden fazla vakit mukavelelerin, işte kalıcılığın ve mal-mülk sahibi olma durumunun belirsiz bulunmasına yol açabiliyor. Hatta bu bireyler haddinden çok çalışıp terfi ve prim almak için çabalasa bile bir daha de önlerine üstleri tarafınca engeller çıkarılabiliyor.
Yapılan bir araştırmada gençlerin, çalıştıkları yerlerde daha fazla esneklik ve işe bağlanacak bir emel aradıkları söyleniyor. bununla birlikte toplumsal ömürlerinde da yaptıkları bu işin, kendilerine bir tatmin sağlaması gerektiğini düşündükleri ortaya çıkıyor. İşte bu niçinle birçok kişi, daha güzel yaşamak için çalışmayı reddedip sessiz istifayı tercih edebiliyor.
Sessiz istifa yapan bireyler, işverenlerinin kendilerine karışmasına artık müsaade vermiyor.
Görsel: Fortune
Başta da belirttiğimiz üzere bu bireyler, yalnızca işten çıkmıyor işe devam etseler bile taktik değiştiriyorlar. bu biçimde yapanların birden fazla, ”madem hakkımı alamıyorum, bu biçimde en en az seviyedeki performansı gösteririm” mantığına girebiliyor. Yani çalışanlar, evvelden gösterdikleri performansı düşürüyor. Bu da patronların gözünde, işten kaytarmak üzere anlaşılabiliyor. Bir de şu var: Bu insanların gösterdikleri yüksek uğraş, karşılarındaki kişi tarafınca anlaşılıp o gayret daha uygun bir pozisyonla, yüksek maaşla yahut primle ödüllendirilmediğinde, bireylerin benlik saygılarında düşüş gerçekleşiyor.
Aslında bu beşerler, bu biçimde davranarak iş hayatı niçiniyle özel hayatlarında kaybettikleri memnunluğu, umudu ve öz saygıyı geri kazanmak istiyor.
Görsel: Harvard Business Review
Birleşik Krallık’ta yapılan 2017-2021 yıllarını kapsayan bir araştırmada, şahısların yarısından fazlasının iş ve özel hayatındaki dengeyi kaybettiği, özel ömrüne işini taşıdığı ortaya çıkıyor. 2022 yılında bir daha tıpkı ülkede yapılan öteki bir araştırmada, çalışanların sadece %9’unun işine bağlı olduğu görülüyor. Yani bu araştırmalara bakıldığında; çalışanların, emeklerini korumak için gösterdikleri bu tepkinin pek de haksız olmadığını söyleyebiliriz.
Ki 2019 yılında Dünya Sıhhat Örgütü (WHO); yorgunluğu, iş ömrüyle özdeşleştirdiği bir açıklama yaptı. DSÖ’ye nazaran, yorgunluk; tükenme, iş esnasında zihinsel olarak odaklanamama ve performansın düşmesi ile karakterize bir his, yani iş ömrüyle ilgili bir deformasyon olarak kabul edilir. Yorgunluk, aşırı çalışmanın bir kararı olduğu için kişilerin ruhsal ve fizikî sıhhatini olumsuz etkileyebilir.
Görsel: Harvard Business Review
Yapılan araştırmalar, iş yerlerinde memnun olan insanların daha üretken ve işine daha bağlı olduğunu gösteriyor. bu biçimde çalışan bireyler, sakince işlerini yapmaya odaklandıkları için iş arkadaşlarıyla da daha az rekabet edebiliyor. Aslında şirketler bu yaklaşımı benimsediklerinde, çalışanların kendilerine daha sadık olmasını sağlayabilir. Sadık bir çalışan demek, bir daha şirket için yüksek kar demektir.
Görsel: Inc. Magazine
Sessiz istifaya mahal vermek ise birçok firma için olumsuz sonuçlar doğurabiliyor. Zira bu durum, o firmanın çalışanı artık motivasyonunu kaybetmiş, fazlacatan salıvermiş demektir. Bu da ne yazık ki şirketin kendi içerisindeki disiplinsizliğin ve motivasyonsuzluğun, çalışanın üstündeki tesiri oluyor. Zira patronlar, her bireye ‘yeri doldurulabilir’ pozisyonlar olarak baktıkları için kısa vadede kar etseler bile uzun vadede yerini doldurdukları pozisyonların da sessiz bir biçimde boşalmasıyla kayıp yaşayabiliyor.
Bu niçinle uzun vadede kaybetmek istemeyen iş verenlerin, çalışan refahını gözetmek, onların kişiliklerine ve özel hayatlarına hürmet duymak, insani mesailer ayarlamak üzere birtakım iyileştirmeler yapmaları gerekiyor. Pekala siz hiç daha evvel sessiz istifayı denediniz mi? Tecrübelerinizi ve niyetlerinizi yorumlarda bizimle paylaşabilirsiniz.
Kaynaklar: Nation World News, Istanbul Gelisim University
Aslında bu kavram, işinden mutlu olmayan insanların, daha güzel bir iş bulana kadar çalışma tempolarını sükunet içinde değiştirmeleri durumuna karşılık geliyor. bu biçimde gelin, çalışanların bu farklı girişimlerinin sebeplerine bir bakalım.
Mevzu yalnızca iş bırakmak mı?
Görsel: Mashable
Hayır, aslında bu yaklaşımın temel olayı, isminden anlaşıldığı biçimde sadece sessiz bir biçimde işi bırakmak değil. Burada kastedilenlerden biri; bireylerin, iş yerinde kendilerinden beklenen işin daha azını yapmaya başlamalarıdır. Zira hak ettikleri kadar karşılığını aldıklarını düşünmüyorlar. Yani ”nasıl olsa bana ek bir ödeme yapılmayacak” diye düşündükleri için kendilerinden istenen ek işleri yapmayı reddedebiliyorlar. Hatta bu durum TikTok’ta Z jenerasyonu içinde hayli konuşulduğu üzere gençler birbirlerine bu mevzuda tavsiye de verebiliyorlar.
Bu durum Y neslinde da deneyimlenebiliyor. Lakin Z nesli içinde daha yaygın olduğu için bu jenerasyon odağında ele alınabilecek bir kavram olduğunu söyleyebiliriz. Gençler, bu biçimde davrandıklarında patronlarının onları ‘tembel’ diye yaftaladıklarından kelam ediyor. Lakin bu kavram; kişilerin tüm hayatlarına hükmedecek biçimde yaptıkları işi odak noktası haline getirmek istememeleri düşüncesi üzerine şurası diyebiliriz. Çünkü bilhassa pandemide meskenden çalışma sürecine geçilmesi, birden fazla kişinin iş ve özel hayatı içindeki dengeyi kaybetmesine yol açmıştı. Bu niçinle çalışanlar, bu dengesizliğe karşı sessiz bir biçimde işi bırakma planları yaparak isyan etmeye başladı diyebiliriz.
Aslında bunu yapanların temel isteği “daha yeterli ve manalı bir hayat yaşamak”.
Görsel: Business Insider
Bu davranışı gösteren şahıslar, son 20 yıl içerisinde kapitalizmin geldiği şu noktada, çalışanlardan yapmaları gerekenden daha fazla iş talep edildiğinden şikayet ediyor. Hatta resmen bunun fiyatsız emeğe dönüştüğünü de söyleyebiliriz. Zira birçok kişinin, kaldığı ekstra mesailerden para bile almadığı durumlar kelam konusu olabiliyor. Bu mevzunun yüklü olarak Z neslinde baş göstermesinin sebebi; bu jenerasyonun, ebeveynleri kadar teminatlı bir işe ve tertipli bir hayat standardına sahip olamamasıdır diyebiliriz.
Görsel: Today
Aslına baktığımızda 35 yaş altının (bu da Z ve Y jenerasyonu oluyor), nispeten daha kolay yükselebilme avantajı olan işleri tercih ettiği, yapılan araştırmalarca ortaya konmuş durumda. Lakin gençlerin bu işlere yönelmesi, birden fazla vakit mukavelelerin, işte kalıcılığın ve mal-mülk sahibi olma durumunun belirsiz bulunmasına yol açabiliyor. Hatta bu bireyler haddinden çok çalışıp terfi ve prim almak için çabalasa bile bir daha de önlerine üstleri tarafınca engeller çıkarılabiliyor.
Yapılan bir araştırmada gençlerin, çalıştıkları yerlerde daha fazla esneklik ve işe bağlanacak bir emel aradıkları söyleniyor. bununla birlikte toplumsal ömürlerinde da yaptıkları bu işin, kendilerine bir tatmin sağlaması gerektiğini düşündükleri ortaya çıkıyor. İşte bu niçinle birçok kişi, daha güzel yaşamak için çalışmayı reddedip sessiz istifayı tercih edebiliyor.
Sessiz istifa yapan bireyler, işverenlerinin kendilerine karışmasına artık müsaade vermiyor.
Görsel: Fortune
Başta da belirttiğimiz üzere bu bireyler, yalnızca işten çıkmıyor işe devam etseler bile taktik değiştiriyorlar. bu biçimde yapanların birden fazla, ”madem hakkımı alamıyorum, bu biçimde en en az seviyedeki performansı gösteririm” mantığına girebiliyor. Yani çalışanlar, evvelden gösterdikleri performansı düşürüyor. Bu da patronların gözünde, işten kaytarmak üzere anlaşılabiliyor. Bir de şu var: Bu insanların gösterdikleri yüksek uğraş, karşılarındaki kişi tarafınca anlaşılıp o gayret daha uygun bir pozisyonla, yüksek maaşla yahut primle ödüllendirilmediğinde, bireylerin benlik saygılarında düşüş gerçekleşiyor.
Aslında bu beşerler, bu biçimde davranarak iş hayatı niçiniyle özel hayatlarında kaybettikleri memnunluğu, umudu ve öz saygıyı geri kazanmak istiyor.
Görsel: Harvard Business Review
Birleşik Krallık’ta yapılan 2017-2021 yıllarını kapsayan bir araştırmada, şahısların yarısından fazlasının iş ve özel hayatındaki dengeyi kaybettiği, özel ömrüne işini taşıdığı ortaya çıkıyor. 2022 yılında bir daha tıpkı ülkede yapılan öteki bir araştırmada, çalışanların sadece %9’unun işine bağlı olduğu görülüyor. Yani bu araştırmalara bakıldığında; çalışanların, emeklerini korumak için gösterdikleri bu tepkinin pek de haksız olmadığını söyleyebiliriz.
Ki 2019 yılında Dünya Sıhhat Örgütü (WHO); yorgunluğu, iş ömrüyle özdeşleştirdiği bir açıklama yaptı. DSÖ’ye nazaran, yorgunluk; tükenme, iş esnasında zihinsel olarak odaklanamama ve performansın düşmesi ile karakterize bir his, yani iş ömrüyle ilgili bir deformasyon olarak kabul edilir. Yorgunluk, aşırı çalışmanın bir kararı olduğu için kişilerin ruhsal ve fizikî sıhhatini olumsuz etkileyebilir.
Görsel: Harvard Business Review
Yapılan araştırmalar, iş yerlerinde memnun olan insanların daha üretken ve işine daha bağlı olduğunu gösteriyor. bu biçimde çalışan bireyler, sakince işlerini yapmaya odaklandıkları için iş arkadaşlarıyla da daha az rekabet edebiliyor. Aslında şirketler bu yaklaşımı benimsediklerinde, çalışanların kendilerine daha sadık olmasını sağlayabilir. Sadık bir çalışan demek, bir daha şirket için yüksek kar demektir.
Görsel: Inc. Magazine
Sessiz istifaya mahal vermek ise birçok firma için olumsuz sonuçlar doğurabiliyor. Zira bu durum, o firmanın çalışanı artık motivasyonunu kaybetmiş, fazlacatan salıvermiş demektir. Bu da ne yazık ki şirketin kendi içerisindeki disiplinsizliğin ve motivasyonsuzluğun, çalışanın üstündeki tesiri oluyor. Zira patronlar, her bireye ‘yeri doldurulabilir’ pozisyonlar olarak baktıkları için kısa vadede kar etseler bile uzun vadede yerini doldurdukları pozisyonların da sessiz bir biçimde boşalmasıyla kayıp yaşayabiliyor.
Bu niçinle uzun vadede kaybetmek istemeyen iş verenlerin, çalışan refahını gözetmek, onların kişiliklerine ve özel hayatlarına hürmet duymak, insani mesailer ayarlamak üzere birtakım iyileştirmeler yapmaları gerekiyor. Pekala siz hiç daha evvel sessiz istifayı denediniz mi? Tecrübelerinizi ve niyetlerinizi yorumlarda bizimle paylaşabilirsiniz.
Kaynaklar: Nation World News, Istanbul Gelisim University