ahmetbeyler
Yeni Üye
Uzun yıllar, hatta yüzseneler evvel süratle gelişen teknolojinin çabucak hemen gelişmediği vakit içinderda beşerler bir biçimde ömürlerini sürdürmeye devam ediyordu. Lakin günümüzde yaşamımızı sürdürebilmemiz için teknolojiye muhtacız. Bu sebeple de değişen teknolojinin olmadığı vakit içinderdaki üzere hayatımıza devam etmemiz fazlaca da mümkün değil.
Bugünkü içeriğimizde değişen teknolojinin bir anda yok olduğu, kimsenin cep telefonu, televizyon, bilgisayar ne demek bilmediği kurgusal bir dünyada yola çıkacağız. Tahminen de bu sayede teknolojiye ne kadar bağlı olduğumuzu, elimizdeki gücün ne kadar büyük olduğunu da bir sefer daha anlayabiliriz. Tüm süratle gelişen teknolojinin ve bu teknolojilerle yapılan her şeyin yok olduğunu düşünün. Öyle ki bu hadiseden evvel telefon üreticisi olanlar telefonun ne olduğunu bile bilmiyor. Yani yenilerini yapmak epeyce da mümkün görünmüyor. En azından şimdilik…
Biraz daha sonra okuyacağınız içerik, hikayeleştirilerek anlatılmış var iseyımsal bir dünyada geçmektedir. İçerikteki tüm görseller için ise yapay zeka programları Midjourney ve Dall-E kullanılmıştır.
Teknoloji? Teknoloji neydi?
Tüm dünya tıpkı anda uyuyordu ve herkes sokakta, üstlerinde kıyafet bile yokken uyanmıştı. Pekala herkes uyurken ne oldu? Teknoloji, üretilmesine yardımcı olduğu tüm her şeyle bir arada gitmişti. Buna yaşadığımız konutlar, giydiğimiz kıyafetler de dahildi. bir süre herkes üzerine giyecek bir şeyler aradı. Sıcak bölgelerde yaşayanlar için kıyafetlerinin olmaması pek sorun değildi. Lakin kutuplara yakın yaşayanların büyük çoğunluğu birinci saatlerin akabinde donmaya başladı. Birinci günün sonuna gelmeden kutup bölgelerinde yaşayan çoğu insan hayatını kaybetmişti.
Birinden haber almanın hiç bir yolu yoktu. Ne bir otobüs ne uçak ne de bir telefon ortalarda yoktu ve kimse bu sözlerin manasını bile bilmiyordu. Yaşadığı şoku atlatan şahıslar kaosun ortasında tahlil aramaya başladı.
Bazıları sevdiklerine ulaşmak için yola çıkmaya karar verdi, yürümeye başladı. Öbürleri ise telaşla sığınak, kıyafet ve yiyecek arıyordu. Kimileri mağaralara girdi, kimileri kendine bir barınak inşa etmek için çalışmalara başladı. Büyük kentlerde orman ya da rastgele bir ağaç yoktu. Zira hatırlamıyor olsalar da insanlık hepsini yıkmış, yerine binalar yapmıştı. Artık o binalar da gitmişti.
Her şey hayli zordu. Bir barınak yapmak için elleriyle toprağı kazanlar daima olarak yaralanıyordu. Zira elleri bu biçimde sıkıntı işlere alışık değildi. Sonunda içlerinden birkaçı barınak inşa etmeyi başardı.
İlk gün bitmişti ve dünya nüfusu azalmaya devam ediyordu.
Yoğun bakımda kalan, makinalara bağlı yaşayan biroldukca insan birinci günün akabinde yaşamını kaybetti. Tertipli ilaç kullanan hastalar bir süre ilaç ve alternatif tedavi biçimleri aradı ancak durum git gide kötüleşiyordu. Beşerler hayatlarını kaybetmeye devam ediyordu…
Sağlıklı beşerler için de durum pek parlak görünmüyordu. Organik meyve-sebzeler de tükenmeye başladı. Tarlaları sürmek büsbütün insan gücüne kalmıştı. Mahsul gitgide azalıyor, dünyaya tam bir kaos hakim olmaya başlıyordu. Nüfus ise 4 milyara kadar düştü.
Kalan bölgeler yağmalanıyor, insanlık gitgide ilkelleşiyordu.
Aç kalacağını kabullenen, bir şeyler yapması gerektiğini düşünen beşerler taş ve ağaç kollarıyla aletler yapmaya başladı. Bir taşı sivriltmek bile saatler sürüyordu. Ok ve yay yapabilselerdi işleri hayli daha kolay olacaktı. Ancak insanlığın büyük birçoğu ip yapılabilecek materyal bulamadı.
Çok kısa müddet ortasında de açlık ve susuzluk insanları öldürmeye başladı. İlkel kabileler dünyaya liderlik yapıyordu…
Temiz su ve yiyecek bulamayan beşerler, ikinci haftaya yanlışsız hayatını kaybetmeye başladı. Kalanlar ise avlanmak için ilkel metotlar denedi. Tüm kent merkezlerinde hayvanlar dolaşıyordu çünkü onları tutan çitler, ahırlar ortadan kalkmıştı. Natürel ki yırtıcı hayvanlar da kente inmişti. Bu yüzden avlanmak daha da zorlaşıyordu.
2-3 gün günde 1 tane balık yahut küçük hayvan yakalayabilenler kendisini şanslı hissediyordu. Zira artık yiyebilecekleri tek şey hayvanlar ve ormanlarda bulabilecekleri bitkilerdi. Ormandaki ne olduğunu bilmedikleri meyveleri-sebzeleri yiyen beşerler zehirlenmeye başladı. İyileşmeleri için yapabilecekleri hiç bir şey yoktu. Avlanamayanlar başka hayvanlar tarafınca öldürülen hayvanları arıyordu. Lakin bu biçimde bir şeye denk gelmek de pek zordu. Ekvatora yakın kesimler hayat alanı, su ve yiyecek bulmak konusunda en şanslı kısımlardı.
Günler ilerledikçe kalabalık yerlerde yaşayan beşerler gitgide daha da azaldı. Büyük kentlerde yemek bulmak epey daha zordu ve insanlar teknolojiye daha fazla bağımlıydı. Bu sebeple de küçük bölgelerde yaşayan insanlar tüm dünyaya yol gösterir hale geldi. Zira onlar için değişen epey bir şey yoktu. Kabile hayatı geri dönmüştü.
Yiyecek bulabilen ve ömrünü sürdürmeyi başaran 1 milyara yakın insan, artık çağ atlıyordu.
Avcılık için yaptıkları ilkel baltalar, mızraklar, sopalar onları bir yere kadar götürmüştü. Artık daha fazlasına muhtaçlık duyuyor, kendilerini geliştirmek istiyorlardı. Lakin yeryüzüne yakın kısımlarda demir, bakır, altın, gümüş üzere hammaddelerin bulunması neredeyse imkansızdı. Zira onlar bunu hatırlamıyor olsa da yeryüzüne yakın kaynakların hepsini sömürmüşlerdi. Daha derinlerde kalan hammaddeler için de ismini bile hatırlamadıkları, neye benzediğini bilmedikleri iş makinalarına muhtaçlık vardı. Yani demir çağı, tekrar hiç gelmeyebilir. Fakat onlar bunu çabucak hemen farkında değil…
İş kısımları yapılarak her gün kabileler üzere ava çıkıyorlar, yemek hazırlıyorlar ve barınaklarını evvelkinden daha soğuk geçecek olan kışa hazırlıyorlardı. Çünkü bu kış, doğal gazları yahut klimaları olmayacaktı. Taş ve ağaçlara çeşitli biçimler veriyorlar, yeni aletler geliştiriyorlardı. hızla gelişen teknolojinin birinci adımı olarak görülen ‘tekerleğin’ icadı ise tam 100 yıl daha sonra gerçekleşti.
Bunca vakit ortasında hoş şeyler de oluyordu. Örneğin global ısınmanın tesirleri azaldı.
Zararlı gazların, tabiata salınan kimyasalların azalmasıyla doğa kendini yenilemeye başlamıştı. Artık denizler daha berrak, hava daha temizdi. Bunun kararı olarak da beşerler hiç görmediği hayvanlar görmeye başladı ve hiç koklamadıkları kadar pak havayı içlerine çektiler.
Ancak 200 yıl daha sonra bile hala küçük bir çivi bile yapamıyorlardı.
İnsanlık ilkel kaideler altında gelişiyordu. Lakin devasa makineleri, küçük mesken aletlerini bile yapmak için gerekli olan en değerli materyallere hala erişemiyorlardı. Bir çivi bile yapamayan insanlık, alternatif usuller geliştirdi. Taşları, ağaçları sivriltip çivi üzere kullanmaya başladılar. Natürel ki bu gereçler demir, çelik üzere sağlam olmuyordu. Bu sebeple de yerin altındaki hammaddelere ulaşmaları hiç bir vakit mümkün olmadı. Ve demir çağı tekrar hiç gelmedi…
İçeriğimiz boyunca öyküleştirerek anlattığımız bu kurgusal dünyanın olağan olarak ki geçmişe yönelik destekleri da var. Örneğin demir üzere hammaddeler insanlık tarafınca birinci bulunduğunda bu hususların yeryüzüne yakın yerlerde olduğu varsayım ediliyor. Günümüzde ise yeryüzüne yakın tüm kaynakları tüketmiş olduğumuzu tahmin edebilirsiniz. Bu sebeple de insanlık, teknoloji olmadan ve teknolojiye dair hiç bir şey bilmeden bir daha fazlaca sıkıntı gelişecektir.
Bugünkü içeriğimizde değişen teknolojinin bir anda yok olduğu, kimsenin cep telefonu, televizyon, bilgisayar ne demek bilmediği kurgusal bir dünyada yola çıkacağız. Tahminen de bu sayede teknolojiye ne kadar bağlı olduğumuzu, elimizdeki gücün ne kadar büyük olduğunu da bir sefer daha anlayabiliriz. Tüm süratle gelişen teknolojinin ve bu teknolojilerle yapılan her şeyin yok olduğunu düşünün. Öyle ki bu hadiseden evvel telefon üreticisi olanlar telefonun ne olduğunu bile bilmiyor. Yani yenilerini yapmak epeyce da mümkün görünmüyor. En azından şimdilik…
Biraz daha sonra okuyacağınız içerik, hikayeleştirilerek anlatılmış var iseyımsal bir dünyada geçmektedir. İçerikteki tüm görseller için ise yapay zeka programları Midjourney ve Dall-E kullanılmıştır.
Teknoloji? Teknoloji neydi?
Tüm dünya tıpkı anda uyuyordu ve herkes sokakta, üstlerinde kıyafet bile yokken uyanmıştı. Pekala herkes uyurken ne oldu? Teknoloji, üretilmesine yardımcı olduğu tüm her şeyle bir arada gitmişti. Buna yaşadığımız konutlar, giydiğimiz kıyafetler de dahildi. bir süre herkes üzerine giyecek bir şeyler aradı. Sıcak bölgelerde yaşayanlar için kıyafetlerinin olmaması pek sorun değildi. Lakin kutuplara yakın yaşayanların büyük çoğunluğu birinci saatlerin akabinde donmaya başladı. Birinci günün sonuna gelmeden kutup bölgelerinde yaşayan çoğu insan hayatını kaybetmişti.
Birinden haber almanın hiç bir yolu yoktu. Ne bir otobüs ne uçak ne de bir telefon ortalarda yoktu ve kimse bu sözlerin manasını bile bilmiyordu. Yaşadığı şoku atlatan şahıslar kaosun ortasında tahlil aramaya başladı.
Bazıları sevdiklerine ulaşmak için yola çıkmaya karar verdi, yürümeye başladı. Öbürleri ise telaşla sığınak, kıyafet ve yiyecek arıyordu. Kimileri mağaralara girdi, kimileri kendine bir barınak inşa etmek için çalışmalara başladı. Büyük kentlerde orman ya da rastgele bir ağaç yoktu. Zira hatırlamıyor olsalar da insanlık hepsini yıkmış, yerine binalar yapmıştı. Artık o binalar da gitmişti.
Her şey hayli zordu. Bir barınak yapmak için elleriyle toprağı kazanlar daima olarak yaralanıyordu. Zira elleri bu biçimde sıkıntı işlere alışık değildi. Sonunda içlerinden birkaçı barınak inşa etmeyi başardı.
İlk gün bitmişti ve dünya nüfusu azalmaya devam ediyordu.
Yoğun bakımda kalan, makinalara bağlı yaşayan biroldukca insan birinci günün akabinde yaşamını kaybetti. Tertipli ilaç kullanan hastalar bir süre ilaç ve alternatif tedavi biçimleri aradı ancak durum git gide kötüleşiyordu. Beşerler hayatlarını kaybetmeye devam ediyordu…
Sağlıklı beşerler için de durum pek parlak görünmüyordu. Organik meyve-sebzeler de tükenmeye başladı. Tarlaları sürmek büsbütün insan gücüne kalmıştı. Mahsul gitgide azalıyor, dünyaya tam bir kaos hakim olmaya başlıyordu. Nüfus ise 4 milyara kadar düştü.
Kalan bölgeler yağmalanıyor, insanlık gitgide ilkelleşiyordu.
Aç kalacağını kabullenen, bir şeyler yapması gerektiğini düşünen beşerler taş ve ağaç kollarıyla aletler yapmaya başladı. Bir taşı sivriltmek bile saatler sürüyordu. Ok ve yay yapabilselerdi işleri hayli daha kolay olacaktı. Ancak insanlığın büyük birçoğu ip yapılabilecek materyal bulamadı.
Çok kısa müddet ortasında de açlık ve susuzluk insanları öldürmeye başladı. İlkel kabileler dünyaya liderlik yapıyordu…
Temiz su ve yiyecek bulamayan beşerler, ikinci haftaya yanlışsız hayatını kaybetmeye başladı. Kalanlar ise avlanmak için ilkel metotlar denedi. Tüm kent merkezlerinde hayvanlar dolaşıyordu çünkü onları tutan çitler, ahırlar ortadan kalkmıştı. Natürel ki yırtıcı hayvanlar da kente inmişti. Bu yüzden avlanmak daha da zorlaşıyordu.
2-3 gün günde 1 tane balık yahut küçük hayvan yakalayabilenler kendisini şanslı hissediyordu. Zira artık yiyebilecekleri tek şey hayvanlar ve ormanlarda bulabilecekleri bitkilerdi. Ormandaki ne olduğunu bilmedikleri meyveleri-sebzeleri yiyen beşerler zehirlenmeye başladı. İyileşmeleri için yapabilecekleri hiç bir şey yoktu. Avlanamayanlar başka hayvanlar tarafınca öldürülen hayvanları arıyordu. Lakin bu biçimde bir şeye denk gelmek de pek zordu. Ekvatora yakın kesimler hayat alanı, su ve yiyecek bulmak konusunda en şanslı kısımlardı.
Günler ilerledikçe kalabalık yerlerde yaşayan beşerler gitgide daha da azaldı. Büyük kentlerde yemek bulmak epey daha zordu ve insanlar teknolojiye daha fazla bağımlıydı. Bu sebeple de küçük bölgelerde yaşayan insanlar tüm dünyaya yol gösterir hale geldi. Zira onlar için değişen epey bir şey yoktu. Kabile hayatı geri dönmüştü.
Yiyecek bulabilen ve ömrünü sürdürmeyi başaran 1 milyara yakın insan, artık çağ atlıyordu.
Avcılık için yaptıkları ilkel baltalar, mızraklar, sopalar onları bir yere kadar götürmüştü. Artık daha fazlasına muhtaçlık duyuyor, kendilerini geliştirmek istiyorlardı. Lakin yeryüzüne yakın kısımlarda demir, bakır, altın, gümüş üzere hammaddelerin bulunması neredeyse imkansızdı. Zira onlar bunu hatırlamıyor olsa da yeryüzüne yakın kaynakların hepsini sömürmüşlerdi. Daha derinlerde kalan hammaddeler için de ismini bile hatırlamadıkları, neye benzediğini bilmedikleri iş makinalarına muhtaçlık vardı. Yani demir çağı, tekrar hiç gelmeyebilir. Fakat onlar bunu çabucak hemen farkında değil…
İş kısımları yapılarak her gün kabileler üzere ava çıkıyorlar, yemek hazırlıyorlar ve barınaklarını evvelkinden daha soğuk geçecek olan kışa hazırlıyorlardı. Çünkü bu kış, doğal gazları yahut klimaları olmayacaktı. Taş ve ağaçlara çeşitli biçimler veriyorlar, yeni aletler geliştiriyorlardı. hızla gelişen teknolojinin birinci adımı olarak görülen ‘tekerleğin’ icadı ise tam 100 yıl daha sonra gerçekleşti.
Bunca vakit ortasında hoş şeyler de oluyordu. Örneğin global ısınmanın tesirleri azaldı.
Zararlı gazların, tabiata salınan kimyasalların azalmasıyla doğa kendini yenilemeye başlamıştı. Artık denizler daha berrak, hava daha temizdi. Bunun kararı olarak da beşerler hiç görmediği hayvanlar görmeye başladı ve hiç koklamadıkları kadar pak havayı içlerine çektiler.
Ancak 200 yıl daha sonra bile hala küçük bir çivi bile yapamıyorlardı.
İnsanlık ilkel kaideler altında gelişiyordu. Lakin devasa makineleri, küçük mesken aletlerini bile yapmak için gerekli olan en değerli materyallere hala erişemiyorlardı. Bir çivi bile yapamayan insanlık, alternatif usuller geliştirdi. Taşları, ağaçları sivriltip çivi üzere kullanmaya başladılar. Natürel ki bu gereçler demir, çelik üzere sağlam olmuyordu. Bu sebeple de yerin altındaki hammaddelere ulaşmaları hiç bir vakit mümkün olmadı. Ve demir çağı tekrar hiç gelmedi…
İçeriğimiz boyunca öyküleştirerek anlattığımız bu kurgusal dünyanın olağan olarak ki geçmişe yönelik destekleri da var. Örneğin demir üzere hammaddeler insanlık tarafınca birinci bulunduğunda bu hususların yeryüzüne yakın yerlerde olduğu varsayım ediliyor. Günümüzde ise yeryüzüne yakın tüm kaynakları tüketmiş olduğumuzu tahmin edebilirsiniz. Bu sebeple de insanlık, teknoloji olmadan ve teknolojiye dair hiç bir şey bilmeden bir daha fazlaca sıkıntı gelişecektir.