ahmetbeyler
Yeni Üye
Bu çeşit yok oluşların biroldukca sebebi var. Modası geçtiği düşünülen ırklar, beşerler tarafınca üremeye teşvik edilmedi; kimi vakit de evrimsel süreçlerde doğal hayata ahenk sağlayamayan köpekler, öteki ırklar içinde kaybolup gitti. Bir kısmı da yetiştirildikleri aktiviteler için kendilerine artık muhtaçlık duyulmadığından ortadan kayboldu.
Günümüzde var olan köpek ırklarının, soyunu tehlikeye atma konusunda yapılan en büyük kusurlardan biri ise köpeklerin öbür ırklarla çiftleştirilerek safkan ırkların tehlikeye atılması. İşte bu üzere sebepler niçiniyle kuşağı tükenmiş olan köpek ırklarını sizler için bir ortaya getirdik.
Başarısız bir proje olarak görülen “İngiliz Beyaz Teriyeri”.
Eski İngiliz Teriyeri olarak da bilinen bu ırk, 18. yüzyılda İngiltere’de vakit ortasında birfazlaca değişim geçirdi. 80’lerin sonunda, birtakım yetiştiricilerin yeni cinsler yaratma ihtiyacından doğan bu çeşitle beraber dik kulaklı küçük beyaz teriyerlerin versiyonları yaratıldı.
İngiliz Beyaz Teriyeri, ne yazık ki halkın ilgisini uzun müddet koruyamadı ve yaratılışından yaklaşık otuz yıl daha sonra jenerasyonu tükendi.
En eski ırklardan biri olan “Kuri”.
Bu köpek çeşidinin ismi, MS. 13. yüzyılda Doğu Polinezya’dan göç ederken ataları tarafınca getirilen Maori kabilelerinden gelir. Kuri, gür kuyruğa ve kısa bacaklara sahip olmasından fazla havlamak yerine ulumasıyla bilinirdi.
1860’larda Avrupalı yerleşimciler Yeni Zelanda’ya akın etmeye başladığında, Kuri’lerin jenerasyonu tükendi. Bunun niçini bu köpeklerin, bölgedeki Avrupalı köpeklerle çiftleşmemesiydi.
Adeta bir tazı olarak tasvir edilen “Talbot”.
Orta Çağ’da yaşadığı ve Normandiya’da ortaya çıktığı bilinen Talbot, av köpeği olarak kullanıldı. Ekseriyetle küçük yahut orta büyüklükte tasvir edilen bu tıp, beyaz rengi, uzun sarkık kulakları ve uzun kıvrık kuyruğa sahipti.
İngiltere’de fazlaca yaygın olduğu bilinen Talbot’ların ataları, Çağdaş Beagle ve Bloodhounds idi. 18. yy’ın sonuna hakikat kuşağı tükenen ırkın, soyundan gelen torunlarının hala Dünya’da dolaştığına inanılıyor.
Britanya Kolombiyası olarak bilinen “Salish Yün Köpek”.
Adından da anlaşılacağı üzere beyaz yünlü kürkü ve küçük yapısıyla dikkati çeken Salish, Washington ve Britanya halkları tarafınca tanıtıldı. bu biçimdelar koyun ve yün elde edebilecek diğer bir kaynak bulunmadığından bu ırkın tüylerine talep hayli fazlaydı ve bu tüyler yünlü battaniye yapmak için kullanıldı.
Comox köpeği ismi de verilen bu cinse, vakit ortasında dokumacılık mamüllerine ulaşımın kolaylaşması sebebiyle muhtaçlık kalmadı ve bu doğrultuda jenerasyonu tükendi.
Antik Yunan tarihine damgasını vurmuş “Molossus Köpeği”.
Molossian tazı yahut Molosser olarak da bilinen bu köpek cinsinin evi Antik Yunan’dı. Bu ırk vaktinde o kadar popülerdi ki Malossus’ların amblemi, para olarak basılan gümüş sikkelerde kullanıldı.
Bunun yanında devrin Antik edebiyat sanatkarları, yapıtlarında Molossian tazılarına yer verdi. Bu ırk, savaşmak, avlanmak, konutu ve hayvanları korumak için kullanıldı.
Vejetaryen bir köpek tipi: Hawaii Poi.
Güney Pasifik’e mahsus, sıska ve çarpık bacaklarıyla dikkati çeken bu cins, fonksiyonel bir rolünden çok yüzsenelerca evcil hayvan olarak kabul edildi. Polinezyalılar, Poi köpekleriyle o kadar kuvvetli bağlar kurmuştu ki, beşerlerle bu köpekleri birlikte gömmüştü.
Poi sözü, pişmiş taro köklerinin ahşap bir tahtada macun gibisi bir kıvama gelene dek ezilmesiyle oluşan, temel bir besin ismiydi ve bu besin, Poi ırkının vejetaryen biçimindeki beslenme haliydi.
Ne yazık ki bu ırk, hem de o dönemde yiyecek olarak tüketiliyordu. Bir Poi öldüğünde dişleri mücevherlere işlenebiliyor ve kürkü giysilerde kullanılabiliyordu.
Boyutuyla dikkat çeken “Alp Mastif”i.
Alp Mastifleri, MÖ. 500’dilk evvel St. Bernard ırkının atası olarak kabul edilen bir cinsti. bir epeyce mastiff çeşidi bulunmasına karşın, Kuzey Avrupa kökenli olan bu ırkın ağırlığı 160 kg’ı, uzunluğu da 1 m’yi aşabiliyordu.
1970’lerden bu yana beşerler, Saint Bernard, Great Dane, Great Pyrenees ve Bernese Dağ Köpeği cinslerini melezleyerek, Alp Mastifini bir daha ortaya çıkarmak için çeşitli teşebbüslerde bulunmaya devam ediyor.
Kurtarma çalışmaları için geliştirilen Moskova Su Köpeği.
Rus ordusu tarafınca yetiştirilen bu köpek ırkı, II. Dünya Savaşı’ndan daha sonra ortaya çıktı. Moskova su köpekleri, denizcileri rastgele bir tehlikede inançlı bir yere çekip, onlara yardım etmekten çok hırçın davranışlar sergilemekteydi.
1980’lerde bu ırkın soyu, istenilen fonksiyonun elde edilememesi ve popülaritesini yitirmesi sebebiyle tükendi.
Sahip olduğu süratle neredeyse bir çakalla yarışabilecek olan “Tavşan Hint Köpeği”.
Bu ırk, Kızılderililer tarafınca Kuzey Kanada’da yetiştirildi. Sivri kulaklı ve küçük başlı bir beden çerçevesine sahipti. Hızı göz önüne alındığında bu Hint köpeği, adeta bir çakalı andırıyordu. Başka taraftan mizacının evcilleştirilmeye uygun olması ise onu evcil bir köpek haline getirdi.
Yerli avlanma şekilleri popülaritesini yitirmeye başladığında ise başka köpekler üzere bu tıbbın de sonu geldi. Ayrıyeten ırkın diğer köpeklerle melezlenmesi, 19. yy’da köpeğin kimliğinin daha da kaybbulunmasına sebep oldu.
Aşçıların en büyük yardımcısı “Turnspit”.
Kökeni Birleşik Krallık’a dayanan bu çeşit, uzun bir bedene ve kısa bacaklara sahipti. Turnspit köpeği, mutfakta şeflere yardım etmesi için evcilleştirildi. Onlardan beklenen asıl bakılırsav, dönerprit ismi verilen bir tekerlek üzerinde koşarak eti daima çevirmeleriydi.
Turnspit köpeklerinin nazaranvi o kadar yorucuydu ki, pek birçok vardiyalı olarak çalışıyordu. Çağdaş değişen teknolojinin gelişimi ile, onlara muhtaçlık kalmadı ve bu ırkın soyu devam etmedi.
Agresif doğasıyla öne çıkan “Cordoba köpeği”.
Arjantin’in Cordoba kentinde rastladığımız bu köpekler; kuvvetli, güçlü ve acımasızdı. Her vakit vefatına savaşmaya hazır olan ve hareket halindeyken her türlü acıya dayanabilen bu ırk; Bull Terrier, Bulldog, Boxer üzere cinslerin melezlenmesiyle ortaya çıktı. Cordoba’ların bu şiddetli doğası, kuşaklarının tükenmesine sebep oldu.
Afrika’da ortaya çıkan “Habeş Kum Teriyeri”.
Bir öbür ismiyle Afrika Tüysüz Köpek, ismini bedeninin tabiatından alır. Çoklukla başından kuyruğuna kadar bedeninin her köşesi tüysüzdür. Kulakları yarasayı andıran Kum Teriyerleri; siyah, gri ya da kum renginde olabilir.
Derisinde benekler bulunan örnekleri olmakla beraber korkusuz, sadık ve sevecen özellikleriyle bilinir.
Hikayesi isminde gizli olan “Tahltan Ayı Köpeği”.
Sahip oldukları kısa, gür ve her daim dik kuyruklarıyla tanınan ve beğenilen Tahltan Ayı Köpekleri, öbür ırklara nazaran çok küçük bir beden yapısına sahipti. Tahltan halkı tarafınca ayıları avlamak için yetiştiren bu çeşit, kendinden çok daha büyük hayvanları avlama yeteneğine sahipti.
Kuzeybatı Britanya Kolumbiyası ve Güney Yukon’un dağlık bölgelerinde yaşayan bu tıp, çeşitli hastalıklar ve beslenme yetersizliğinden tarihin tozlu raflarında yerini alan köpek ırklarından biri haline geldi.
Günümüzde var olan köpek ırklarının, soyunu tehlikeye atma konusunda yapılan en büyük kusurlardan biri ise köpeklerin öbür ırklarla çiftleştirilerek safkan ırkların tehlikeye atılması. İşte bu üzere sebepler niçiniyle kuşağı tükenmiş olan köpek ırklarını sizler için bir ortaya getirdik.
Başarısız bir proje olarak görülen “İngiliz Beyaz Teriyeri”.
Eski İngiliz Teriyeri olarak da bilinen bu ırk, 18. yüzyılda İngiltere’de vakit ortasında birfazlaca değişim geçirdi. 80’lerin sonunda, birtakım yetiştiricilerin yeni cinsler yaratma ihtiyacından doğan bu çeşitle beraber dik kulaklı küçük beyaz teriyerlerin versiyonları yaratıldı.
İngiliz Beyaz Teriyeri, ne yazık ki halkın ilgisini uzun müddet koruyamadı ve yaratılışından yaklaşık otuz yıl daha sonra jenerasyonu tükendi.
En eski ırklardan biri olan “Kuri”.
Bu köpek çeşidinin ismi, MS. 13. yüzyılda Doğu Polinezya’dan göç ederken ataları tarafınca getirilen Maori kabilelerinden gelir. Kuri, gür kuyruğa ve kısa bacaklara sahip olmasından fazla havlamak yerine ulumasıyla bilinirdi.
1860’larda Avrupalı yerleşimciler Yeni Zelanda’ya akın etmeye başladığında, Kuri’lerin jenerasyonu tükendi. Bunun niçini bu köpeklerin, bölgedeki Avrupalı köpeklerle çiftleşmemesiydi.
Adeta bir tazı olarak tasvir edilen “Talbot”.
Orta Çağ’da yaşadığı ve Normandiya’da ortaya çıktığı bilinen Talbot, av köpeği olarak kullanıldı. Ekseriyetle küçük yahut orta büyüklükte tasvir edilen bu tıp, beyaz rengi, uzun sarkık kulakları ve uzun kıvrık kuyruğa sahipti.
İngiltere’de fazlaca yaygın olduğu bilinen Talbot’ların ataları, Çağdaş Beagle ve Bloodhounds idi. 18. yy’ın sonuna hakikat kuşağı tükenen ırkın, soyundan gelen torunlarının hala Dünya’da dolaştığına inanılıyor.
Britanya Kolombiyası olarak bilinen “Salish Yün Köpek”.
Adından da anlaşılacağı üzere beyaz yünlü kürkü ve küçük yapısıyla dikkati çeken Salish, Washington ve Britanya halkları tarafınca tanıtıldı. bu biçimdelar koyun ve yün elde edebilecek diğer bir kaynak bulunmadığından bu ırkın tüylerine talep hayli fazlaydı ve bu tüyler yünlü battaniye yapmak için kullanıldı.
Comox köpeği ismi de verilen bu cinse, vakit ortasında dokumacılık mamüllerine ulaşımın kolaylaşması sebebiyle muhtaçlık kalmadı ve bu doğrultuda jenerasyonu tükendi.
Antik Yunan tarihine damgasını vurmuş “Molossus Köpeği”.
Molossian tazı yahut Molosser olarak da bilinen bu köpek cinsinin evi Antik Yunan’dı. Bu ırk vaktinde o kadar popülerdi ki Malossus’ların amblemi, para olarak basılan gümüş sikkelerde kullanıldı.
Bunun yanında devrin Antik edebiyat sanatkarları, yapıtlarında Molossian tazılarına yer verdi. Bu ırk, savaşmak, avlanmak, konutu ve hayvanları korumak için kullanıldı.
Vejetaryen bir köpek tipi: Hawaii Poi.
Güney Pasifik’e mahsus, sıska ve çarpık bacaklarıyla dikkati çeken bu cins, fonksiyonel bir rolünden çok yüzsenelerca evcil hayvan olarak kabul edildi. Polinezyalılar, Poi köpekleriyle o kadar kuvvetli bağlar kurmuştu ki, beşerlerle bu köpekleri birlikte gömmüştü.
Poi sözü, pişmiş taro köklerinin ahşap bir tahtada macun gibisi bir kıvama gelene dek ezilmesiyle oluşan, temel bir besin ismiydi ve bu besin, Poi ırkının vejetaryen biçimindeki beslenme haliydi.
Ne yazık ki bu ırk, hem de o dönemde yiyecek olarak tüketiliyordu. Bir Poi öldüğünde dişleri mücevherlere işlenebiliyor ve kürkü giysilerde kullanılabiliyordu.
Boyutuyla dikkat çeken “Alp Mastif”i.
Alp Mastifleri, MÖ. 500’dilk evvel St. Bernard ırkının atası olarak kabul edilen bir cinsti. bir epeyce mastiff çeşidi bulunmasına karşın, Kuzey Avrupa kökenli olan bu ırkın ağırlığı 160 kg’ı, uzunluğu da 1 m’yi aşabiliyordu.
1970’lerden bu yana beşerler, Saint Bernard, Great Dane, Great Pyrenees ve Bernese Dağ Köpeği cinslerini melezleyerek, Alp Mastifini bir daha ortaya çıkarmak için çeşitli teşebbüslerde bulunmaya devam ediyor.
Kurtarma çalışmaları için geliştirilen Moskova Su Köpeği.
Rus ordusu tarafınca yetiştirilen bu köpek ırkı, II. Dünya Savaşı’ndan daha sonra ortaya çıktı. Moskova su köpekleri, denizcileri rastgele bir tehlikede inançlı bir yere çekip, onlara yardım etmekten çok hırçın davranışlar sergilemekteydi.
1980’lerde bu ırkın soyu, istenilen fonksiyonun elde edilememesi ve popülaritesini yitirmesi sebebiyle tükendi.
Sahip olduğu süratle neredeyse bir çakalla yarışabilecek olan “Tavşan Hint Köpeği”.
Bu ırk, Kızılderililer tarafınca Kuzey Kanada’da yetiştirildi. Sivri kulaklı ve küçük başlı bir beden çerçevesine sahipti. Hızı göz önüne alındığında bu Hint köpeği, adeta bir çakalı andırıyordu. Başka taraftan mizacının evcilleştirilmeye uygun olması ise onu evcil bir köpek haline getirdi.
Yerli avlanma şekilleri popülaritesini yitirmeye başladığında ise başka köpekler üzere bu tıbbın de sonu geldi. Ayrıyeten ırkın diğer köpeklerle melezlenmesi, 19. yy’da köpeğin kimliğinin daha da kaybbulunmasına sebep oldu.
Aşçıların en büyük yardımcısı “Turnspit”.
Kökeni Birleşik Krallık’a dayanan bu çeşit, uzun bir bedene ve kısa bacaklara sahipti. Turnspit köpeği, mutfakta şeflere yardım etmesi için evcilleştirildi. Onlardan beklenen asıl bakılırsav, dönerprit ismi verilen bir tekerlek üzerinde koşarak eti daima çevirmeleriydi.
Turnspit köpeklerinin nazaranvi o kadar yorucuydu ki, pek birçok vardiyalı olarak çalışıyordu. Çağdaş değişen teknolojinin gelişimi ile, onlara muhtaçlık kalmadı ve bu ırkın soyu devam etmedi.
Agresif doğasıyla öne çıkan “Cordoba köpeği”.
Arjantin’in Cordoba kentinde rastladığımız bu köpekler; kuvvetli, güçlü ve acımasızdı. Her vakit vefatına savaşmaya hazır olan ve hareket halindeyken her türlü acıya dayanabilen bu ırk; Bull Terrier, Bulldog, Boxer üzere cinslerin melezlenmesiyle ortaya çıktı. Cordoba’ların bu şiddetli doğası, kuşaklarının tükenmesine sebep oldu.
Afrika’da ortaya çıkan “Habeş Kum Teriyeri”.
Bir öbür ismiyle Afrika Tüysüz Köpek, ismini bedeninin tabiatından alır. Çoklukla başından kuyruğuna kadar bedeninin her köşesi tüysüzdür. Kulakları yarasayı andıran Kum Teriyerleri; siyah, gri ya da kum renginde olabilir.
Derisinde benekler bulunan örnekleri olmakla beraber korkusuz, sadık ve sevecen özellikleriyle bilinir.
Hikayesi isminde gizli olan “Tahltan Ayı Köpeği”.
Sahip oldukları kısa, gür ve her daim dik kuyruklarıyla tanınan ve beğenilen Tahltan Ayı Köpekleri, öbür ırklara nazaran çok küçük bir beden yapısına sahipti. Tahltan halkı tarafınca ayıları avlamak için yetiştiren bu çeşit, kendinden çok daha büyük hayvanları avlama yeteneğine sahipti.
Kuzeybatı Britanya Kolumbiyası ve Güney Yukon’un dağlık bölgelerinde yaşayan bu tıp, çeşitli hastalıklar ve beslenme yetersizliğinden tarihin tozlu raflarında yerini alan köpek ırklarından biri haline geldi.
- Kaynaklar: Arkeofili, Odie, My Pet Needs That