ahmetbeyler
Yeni Üye
Dünyanın en mutsuzlaşan ülkelerinden biri olarak ve ayrıyeten dünyanın en gergin ülkelerinden biri de olarak memnunluk kavramını tekrar sorgulamamız gerekiyor tahminen de. Memnunluk o kadar da ulaşılmaz bir durum mu bizim için? Mutluluk, meditasyon gurularının dediği üzere içimizde bir yerlerdeyse biz niye memnun olamıyoruz?
Onu elde edersem keyifli olurum söylemiş olduğiniz ama elde ettiğiniz vakit artık o kadar da keyifli olmadığınızı fark ettiğiniz bir olay başınıza geldi mi? İşte birazdan bahsedeceğimiz teoriler tam olarak bu durumun niye yaşandığını anlatıyor bize.
Psikoloji profesörü Daniel Gilbert’e nazaran memnun olmak imkansız.
Mutluluk arayışı üzerine çalışan bu psikoloji profösörü niye bu biçimde düşünüyor diye düşünüyorsanız yazıyı okumaya devam edin. Ona bakılırsa beşerler 3 evrimden geçtiler; birinci evrim tarım ihtilaliydi, daha sonra sanayi ihtilali yaşandı ve en son da teknolojik ihtilal oldu. Profesör, günümüzde yani teknolojik ihtilalde insanların muhtaçlık duyacakları her şeye sahip olabilme lükslerinin bulunmasına karşın memnun olmadıklarını düşünüyor. Ona gore belki de bu, tarihte birinci sefer yaşanıyor. Ve buna karşın kimse keyifli değil. Tarihin Sonu Yanılsaması ismini verdiği teorisini buna dayandırarak oluşturuyor.
Tarihin Sonu Yanılsaması Teorisi’ne gore bizi hayvanlardan ayıran en değerli yönlerimizden biri; hayvanların sadece tecrübelerinden öğrenmesiyken insanların ise beyinlerindeki frontal lob sayesinde hayal kurup kararınu iddia ederek de öğrenmesi. Yani hayal kurabildiğiniz için kendinize gayeler koyarsınız. O gayelere ulaşınca da keyifli olacağınızı düşünürsünüz. Lakin ulaştıktan daha sonra da zannettiğiniz kadar keyifli olmadığınızı fark edersiniz ve ulaştığınızda keyifli olacağınızı düşünerek yeni amaçlar koyarsınız. ötürüsıyla ömrünüz memnunluğu arzulamakla geçer.
Heidegger de ‘dasein’ kavramıyla emsal şeyleri yıllar evvel söylemişti aslında.
Heidegger, yıllar evvel Almanca bir kavram olan ‘dasein’ i psikoloji ve ideoloji literatürüne sokmuştu. Dasein, Almanca varoluş ve hayat manalarına gelirken Heidegger ona ‘insan olmak’ manasına gelen yeni bir mana yükler. Yani varolan, burada olan insandır; o yüzden dasein, insan olmalıdır.
Günlük hayatla içindeki bağ ise şu: Sürekli kendimize yeni gayeler koyarız ve o amaçlara ulaştığımızda memnun olacağımızı sanırız. Örneğin lisans eğitimini tamamlamak, iş bulmak, evlenmek, yüksek lisansa başlamak üzere. Lakin bu maksada ulaştıktan daha sonra ise yani tam oradayken, o dasein halindeyken o memnunluk fazlaca kısa sürer ve kendimizi bir daha boşlukta hissederiz. O yüzden kendimize yeni bir maksat bulmamız ve onun için çalışmamız gerekir. ötürüsıyla vakit içerisinde bu amaçlarımız bizim daseinlerimiz haline gelir. Ne için çalışıyorsak o haline geliriz. Sonuç: Burada da memnunluk dilek edilen lakin ulaşılamayan bir kavramdır.
Hedonik ahenkten dolayı mutluluğa alışıyor olabiliriz.
Mutlu olmayışımızın sebebine dair bu teoriye bakılırsa biz mutluluğa alışıyoruz. Bu teori 1970’lerde Brickman ve Campbell tarafınca ortaya atıldı. Bu iki bilim insanı hedonik ahengin tarifini şöyle yapıyor: İnsanlar hem âlâ duruma birebir vakitte makûs duruma ahenk sağlarlar, bu yüzden bir süre daha sonra eski memnunluk düzeyimize döneriz. Yaptıkları araştırmalarda piyango kazanan şahısları öteki şahıslarla karşılaştırdıklarında sadece bir ölçü fazla keyifli olduklarını görmüşler.
Sonuç: Memnunluğu sürdürmek güç olabilir.
Bu teorilerden anlaşılan yaşamın memnunluğu aramakla geçtiği ve memnunluğu sürdürebilmenin imkansız olduğu. Ya mutluluğa alışıyoruz ya yeni amaç koyamadığımız için boşluğa düşüyoruz yani bir biçimde mutsuz olmayı beceriyoruz.
Onu elde edersem keyifli olurum söylemiş olduğiniz ama elde ettiğiniz vakit artık o kadar da keyifli olmadığınızı fark ettiğiniz bir olay başınıza geldi mi? İşte birazdan bahsedeceğimiz teoriler tam olarak bu durumun niye yaşandığını anlatıyor bize.
Psikoloji profesörü Daniel Gilbert’e nazaran memnun olmak imkansız.
Mutluluk arayışı üzerine çalışan bu psikoloji profösörü niye bu biçimde düşünüyor diye düşünüyorsanız yazıyı okumaya devam edin. Ona bakılırsa beşerler 3 evrimden geçtiler; birinci evrim tarım ihtilaliydi, daha sonra sanayi ihtilali yaşandı ve en son da teknolojik ihtilal oldu. Profesör, günümüzde yani teknolojik ihtilalde insanların muhtaçlık duyacakları her şeye sahip olabilme lükslerinin bulunmasına karşın memnun olmadıklarını düşünüyor. Ona gore belki de bu, tarihte birinci sefer yaşanıyor. Ve buna karşın kimse keyifli değil. Tarihin Sonu Yanılsaması ismini verdiği teorisini buna dayandırarak oluşturuyor.
Tarihin Sonu Yanılsaması Teorisi’ne gore bizi hayvanlardan ayıran en değerli yönlerimizden biri; hayvanların sadece tecrübelerinden öğrenmesiyken insanların ise beyinlerindeki frontal lob sayesinde hayal kurup kararınu iddia ederek de öğrenmesi. Yani hayal kurabildiğiniz için kendinize gayeler koyarsınız. O gayelere ulaşınca da keyifli olacağınızı düşünürsünüz. Lakin ulaştıktan daha sonra da zannettiğiniz kadar keyifli olmadığınızı fark edersiniz ve ulaştığınızda keyifli olacağınızı düşünerek yeni amaçlar koyarsınız. ötürüsıyla ömrünüz memnunluğu arzulamakla geçer.
Heidegger de ‘dasein’ kavramıyla emsal şeyleri yıllar evvel söylemişti aslında.
Heidegger, yıllar evvel Almanca bir kavram olan ‘dasein’ i psikoloji ve ideoloji literatürüne sokmuştu. Dasein, Almanca varoluş ve hayat manalarına gelirken Heidegger ona ‘insan olmak’ manasına gelen yeni bir mana yükler. Yani varolan, burada olan insandır; o yüzden dasein, insan olmalıdır.
Günlük hayatla içindeki bağ ise şu: Sürekli kendimize yeni gayeler koyarız ve o amaçlara ulaştığımızda memnun olacağımızı sanırız. Örneğin lisans eğitimini tamamlamak, iş bulmak, evlenmek, yüksek lisansa başlamak üzere. Lakin bu maksada ulaştıktan daha sonra ise yani tam oradayken, o dasein halindeyken o memnunluk fazlaca kısa sürer ve kendimizi bir daha boşlukta hissederiz. O yüzden kendimize yeni bir maksat bulmamız ve onun için çalışmamız gerekir. ötürüsıyla vakit içerisinde bu amaçlarımız bizim daseinlerimiz haline gelir. Ne için çalışıyorsak o haline geliriz. Sonuç: Burada da memnunluk dilek edilen lakin ulaşılamayan bir kavramdır.
Hedonik ahenkten dolayı mutluluğa alışıyor olabiliriz.
Mutlu olmayışımızın sebebine dair bu teoriye bakılırsa biz mutluluğa alışıyoruz. Bu teori 1970’lerde Brickman ve Campbell tarafınca ortaya atıldı. Bu iki bilim insanı hedonik ahengin tarifini şöyle yapıyor: İnsanlar hem âlâ duruma birebir vakitte makûs duruma ahenk sağlarlar, bu yüzden bir süre daha sonra eski memnunluk düzeyimize döneriz. Yaptıkları araştırmalarda piyango kazanan şahısları öteki şahıslarla karşılaştırdıklarında sadece bir ölçü fazla keyifli olduklarını görmüşler.
Sonuç: Memnunluğu sürdürmek güç olabilir.
Bu teorilerden anlaşılan yaşamın memnunluğu aramakla geçtiği ve memnunluğu sürdürebilmenin imkansız olduğu. Ya mutluluğa alışıyoruz ya yeni amaç koyamadığımız için boşluğa düşüyoruz yani bir biçimde mutsuz olmayı beceriyoruz.
- Kaynaklar: WorldPopulationReview, Daniel Gilbert, DergiPark, Kim Psikoloji