ahmetbeyler
Yeni Üye
Rastgele seçilmiş üzere görünen göz kanatan renkler ve desenlerle kaplı bu koltuk döşemelerinin dizaynının zevkten mahrum olduğu konusunda herkes hemfikirdir diye düşünüyoruz, ki aslına bakarsan bunları beşerler değil bilgisayar algoritmaları tasarlıyor.
Aslında bunun sebebi üzerine biraz düşündüğünüzde tahmininizin yanlışsız çıkma mümkünlüğü yüksek. Yalnızca birkaç ayrıntı daha bulunuyor, bunlara değinelim:
Dikkat cazibeli, karman çorman bu desenler aslında bir illüzyon yaratma gayesine sahip.
Beyaz ve krem üzere daha açık tonlar yerine birçok vakit mavi, deri rengi ve bordo üzere tonlar tercih edilir. Tasarım monotondur, renklerin kontrastı ve parlaklığı fazla tutulur. Bir kare ünite için seçilen desen, o kumaşın tamamı boyunca yinelanır.
Dikkatimizi bu renklere ve garip desenlere verdiğimiz için kumaştaki lekelere, kirlere, yırtıklara, karalamalara odaklanmamamız istenir.
Desen ne kadar karmaşık ve dikkat cazip renklerden oluşursa lekelerin, tozların görülmesi de o kadar sıkıntı olur.
Ne de olsa bir otobüs koltuğu gün ortasında yüzlerce insan tarafınca kullanılıyor, bunu yıla vurduğumuzda kaç kişi tarafınca kullanıldığını iddia etmek bile güç. İşte bu meseleden kaynaklanan yıpranmaları gizlemek için bu illüzyon kullanılıyor.
Bu GIF’te de bakılırsaceğiniz üzere kelam konusu koltuklar düşündüğünüzden epeyce daha toz ve kir barındırır.
Eğer yıpranma ve kirin rahatlıkla görülebileceği dizaynlar olsaydı bu da belediyelere, şirketlere ekstradan temizleme ve değiştirme masrafı getirirdi. Yani estetik dert, koltuğun uzun ömürlü olmasından daha kıymetli değil.
Benzer bir yaklaşım askeri kamuflajlarda da vardır. Etrafla ahenk sağlamak ve lekeleri daha az göstermek ismine karmaşık algoritmalar aracılığıyla uygun desenler üretilir.
Moket(moquette) denilen bu epey özel kumaş cinsi, birinci vakit içinderda Londra’daki toplu taşıma araçlarında kullanıldı.
Kadife gibisi bir his vermesinin yanı sıra, sert yapısı pek dayanıklıdır ve toplu taşıma için ülküdür.
Nefes alabilen bir kumaş çeşididir ve her türlü iklim için uygundur. Kiri lifin derinliklerinde tutma özelliğine sahiptir. En kıymetlisi de yangında alevlerin yayılmasını en aza indirebilmektedir. Suya karşı da pek sağlamdır, çabuk kuruma özelliği vardır.
Bu koltuk deseniyle bir daha sonraki karşılaşmanızda aklınıza bu içeriğin gelmesi dileğiyle…
Kaynaklar: Science ABC, London Transport Museum, Semantic Scholar, Wikipedia, Etimoloji Türkçe
Aslında bunun sebebi üzerine biraz düşündüğünüzde tahmininizin yanlışsız çıkma mümkünlüğü yüksek. Yalnızca birkaç ayrıntı daha bulunuyor, bunlara değinelim:
Dikkat cazibeli, karman çorman bu desenler aslında bir illüzyon yaratma gayesine sahip.
Beyaz ve krem üzere daha açık tonlar yerine birçok vakit mavi, deri rengi ve bordo üzere tonlar tercih edilir. Tasarım monotondur, renklerin kontrastı ve parlaklığı fazla tutulur. Bir kare ünite için seçilen desen, o kumaşın tamamı boyunca yinelanır.
Dikkatimizi bu renklere ve garip desenlere verdiğimiz için kumaştaki lekelere, kirlere, yırtıklara, karalamalara odaklanmamamız istenir.
Desen ne kadar karmaşık ve dikkat cazip renklerden oluşursa lekelerin, tozların görülmesi de o kadar sıkıntı olur.
Ne de olsa bir otobüs koltuğu gün ortasında yüzlerce insan tarafınca kullanılıyor, bunu yıla vurduğumuzda kaç kişi tarafınca kullanıldığını iddia etmek bile güç. İşte bu meseleden kaynaklanan yıpranmaları gizlemek için bu illüzyon kullanılıyor.
Bu GIF’te de bakılırsaceğiniz üzere kelam konusu koltuklar düşündüğünüzden epeyce daha toz ve kir barındırır.
Eğer yıpranma ve kirin rahatlıkla görülebileceği dizaynlar olsaydı bu da belediyelere, şirketlere ekstradan temizleme ve değiştirme masrafı getirirdi. Yani estetik dert, koltuğun uzun ömürlü olmasından daha kıymetli değil.
Benzer bir yaklaşım askeri kamuflajlarda da vardır. Etrafla ahenk sağlamak ve lekeleri daha az göstermek ismine karmaşık algoritmalar aracılığıyla uygun desenler üretilir.
Moket(moquette) denilen bu epey özel kumaş cinsi, birinci vakit içinderda Londra’daki toplu taşıma araçlarında kullanıldı.
- Görsel: 1920’lerde trenlerde ve 1930’larda otobüs, tramvay ve troleybüs koltuklarında kullanılan model (Londra).
Kadife gibisi bir his vermesinin yanı sıra, sert yapısı pek dayanıklıdır ve toplu taşıma için ülküdür.
Nefes alabilen bir kumaş çeşididir ve her türlü iklim için uygundur. Kiri lifin derinliklerinde tutma özelliğine sahiptir. En kıymetlisi de yangında alevlerin yayılmasını en aza indirebilmektedir. Suya karşı da pek sağlamdır, çabuk kuruma özelliği vardır.
Bu koltuk deseniyle bir daha sonraki karşılaşmanızda aklınıza bu içeriğin gelmesi dileğiyle…
Kaynaklar: Science ABC, London Transport Museum, Semantic Scholar, Wikipedia, Etimoloji Türkçe