ahmetbeyler
Yeni Üye
Tek bir harf değişikliği ile büsbütün farklı gayeler için kullanılan ilaçlar var. Bu yüzden hekimin yazdığı reçetenin okunabilir olması çok değerli. “Eczacılık fakültesi o yazıyı okumak için açılmış.” formunda espriler dönen bu durumdan aslında eczacılar da muzdarip olabiliyor.
Bazı vakit içinder eczacıların da okuyamadığı bu reçeteler için, eczacıların söylemiş olduğine nazaran, en evvel hekimlere ulaşmaya çalışılıyor ve ulaşamazlarsa meslektaşlarının olduğu WhatsApp gruplarına reçetenin fotoğrafı gönderiliyor. Pekala epey zahmetin altında yatan anlaşılmaz tabip yazısının niçini ne?
Tahminlerden birine bakılırsa öğrencilik senelerından kalan not tutma alışkanlıkları bu yazı formunda rol oynuyor.
Tıpçılar öğrencilik periyotlarında ders boyunca şimdi her bilgiyi not almalı. Bu yüzden en yaygın kestirime göre, öğrenciliklerinde daha süratli yazabilmek adına geliştirilen bu yazma şekli zaman içinde yazı stilleri olarak oturuyor.
Reçetelerde sık sık karşılaştığımız harflerin uzun ve sağa kaymış görüntüsü kalemi gevşek tutmaktan kaynaklanabiliyor. Buradan yola çıkarak tabiplerin öğrencilik ömründe not tutma alışkanlıklarını sürdürdüğü varsayım ediliyor.
Günde onlarca reçete ve evrak doldurdukları için işlerini süratlice bitirmeye çalışıyor olabilirler.
Reçete deyip geçmemek lazım. İçinde isim, soyad, tarih, protokol numarası, teşhis ve ilaç isimleri bulunuyor ve hekimler bu reçetelerden günde şimdi 80-100 tane yazıyor. Bununla da bitmiyor, hastaların kimlik numaraları ve öbür ayrıntıları protokol defterine işleniyor.
Ayrıca istirahat ve sıhhat raporları, konsültasyon kağıtları, tetkik istem kağıtları, hamile takip kartları derken günde onlarca yazı ve evrak işleriyle uğraşıyorlar. Tüm bu işlere bakıldığında süratli ve karmaşık yazmalarına epeyce da şaşırmamak lazım üzere duruyor.
Reçetede yazılanların bize tanıdık gelmemesi de bu niyetimizi geliştiriyor olabilir.
Doktorların reçeteye yazdığı ilaç isimleri bizim pek de aşina olduğumuz sözcükler değildir. Yani aslında onlar anlaşılır bir biçimde yazsa da tabirler bize tanıdık gelmediği için “okunmaz” görünebilir.
elbet bizim genelleme yapmamızın da tesiri var.
Birfazlaca meslek kümesindeki insanın el yazısının diğerleri tarafınca görülmesine gerek olmaz ama tabiplerin yazdıkları hastalara, hemşirelere ve eczacılara ulaşır. Yani aslında dünyadaki insanların bir kısmının yazısı makus, öteki kısmının hoştur ve tabiplerin ortasında de hoş yazanlar vardır.
Fakat biz makûs bir hekim yazısı gördüğümüzde onu direkt olarak meslek kümesine genelleriz, yeterli bir hekim yazısı gördüğümüzde ise pek umursamayız. Bir bankacının el yazısı da berbat olabilir lakin onu görmeyiz yahut mesleğine genellemeyiz.
Bazı vakit içinder eczacıların da okuyamadığı bu reçeteler için, eczacıların söylemiş olduğine nazaran, en evvel hekimlere ulaşmaya çalışılıyor ve ulaşamazlarsa meslektaşlarının olduğu WhatsApp gruplarına reçetenin fotoğrafı gönderiliyor. Pekala epey zahmetin altında yatan anlaşılmaz tabip yazısının niçini ne?
Tahminlerden birine bakılırsa öğrencilik senelerından kalan not tutma alışkanlıkları bu yazı formunda rol oynuyor.
Tıpçılar öğrencilik periyotlarında ders boyunca şimdi her bilgiyi not almalı. Bu yüzden en yaygın kestirime göre, öğrenciliklerinde daha süratli yazabilmek adına geliştirilen bu yazma şekli zaman içinde yazı stilleri olarak oturuyor.
Reçetelerde sık sık karşılaştığımız harflerin uzun ve sağa kaymış görüntüsü kalemi gevşek tutmaktan kaynaklanabiliyor. Buradan yola çıkarak tabiplerin öğrencilik ömründe not tutma alışkanlıklarını sürdürdüğü varsayım ediliyor.
Günde onlarca reçete ve evrak doldurdukları için işlerini süratlice bitirmeye çalışıyor olabilirler.
Reçete deyip geçmemek lazım. İçinde isim, soyad, tarih, protokol numarası, teşhis ve ilaç isimleri bulunuyor ve hekimler bu reçetelerden günde şimdi 80-100 tane yazıyor. Bununla da bitmiyor, hastaların kimlik numaraları ve öbür ayrıntıları protokol defterine işleniyor.
Ayrıca istirahat ve sıhhat raporları, konsültasyon kağıtları, tetkik istem kağıtları, hamile takip kartları derken günde onlarca yazı ve evrak işleriyle uğraşıyorlar. Tüm bu işlere bakıldığında süratli ve karmaşık yazmalarına epeyce da şaşırmamak lazım üzere duruyor.
Reçetede yazılanların bize tanıdık gelmemesi de bu niyetimizi geliştiriyor olabilir.
Doktorların reçeteye yazdığı ilaç isimleri bizim pek de aşina olduğumuz sözcükler değildir. Yani aslında onlar anlaşılır bir biçimde yazsa da tabirler bize tanıdık gelmediği için “okunmaz” görünebilir.
elbet bizim genelleme yapmamızın da tesiri var.
Birfazlaca meslek kümesindeki insanın el yazısının diğerleri tarafınca görülmesine gerek olmaz ama tabiplerin yazdıkları hastalara, hemşirelere ve eczacılara ulaşır. Yani aslında dünyadaki insanların bir kısmının yazısı makus, öteki kısmının hoştur ve tabiplerin ortasında de hoş yazanlar vardır.
Fakat biz makûs bir hekim yazısı gördüğümüzde onu direkt olarak meslek kümesine genelleriz, yeterli bir hekim yazısı gördüğümüzde ise pek umursamayız. Bir bankacının el yazısı da berbat olabilir lakin onu görmeyiz yahut mesleğine genellemeyiz.
- Kaynaklar: Doc Unlock, Pain Recovery, Kidadl