ahmetbeyler
Yeni Üye
Mumyalar tarih boyunca gerçek ya da gerçek dışı sayısız öykünün konusu olmuştur. Onlarla ilgili ürkütücü kıssaların sonu gelmez. Ancak tahminen de en ürkütücülerinden biri, meyyit birer vücut olan mumyaların değil, kanlı canlı yaşayan insanların yapıtı.
12. yüzyılda Avrupa’da yaygınlaşan bir mumya yeme geleneğinden bahsediyoruz. Binlerce yıl boyunca korunmuş ölü vücutların ‘şifasından’ medet uman Avrupalılar, ilaç olarak eczanelerden ‘mumia’ alıyorlardı.
Mumyalar öğütülüyor, her kaygıya deva oluyor…
Ağrı kesicilerin, antibiyotiklerin olmadığı bir dünya hayal edin. Hastalıklara, ağrılara ve salgınlara karşı koyabilmek için çözüm arayan hekimler, devayı mumyaları öğütüp ilaç haline getirerek insanlara vermekte buldular.
Bunun için hem Mısır’dan mumyalar, eski mezarlıklardan kafatasları çalındı. İnsan vücudunun ve kanının hastalıklara uygun geldiği düşüncesi o kadar kuvvetliydü ki, ‘taze sayılabilecek’ kanın da özel reçeteleri vardı. Örneğin insan kanından reçel yapıp yemek ya da direkt içmek gibi… Bunun için infaz edilen insanların bedenleri çabucak hemen soğumadan kanları alınıyordu.
İnsan vücudunun her hücresinden yararlanıp bu yamyamlığı tıbbi bir tahlil olarak sunan ‘doktorlar’ insan bedeninin yağından da ‘ilaç’ üretiyor ve yaralara sürüyorlardı…
Baş ağrıları ya da genel olarak ‘kafa’ ile ilgili hastalıklar için kafatasını öğütüp yemek, iç kanamaları durdurmak ve epilepsi üzere hastalıkların önüne geçmek için mumyaları öğütmek, kanla ilgili hastalıklar için kan tüketmek. Bunların hepsi, yüzlerce yıl boyunca meşru ve ‘gerçek’ birer tıbbi uygulama olarak devam etti.
Dolandırıcılar uydurma mumyalar sattı, mezarlıklar yağmalandı
Tabii ki bu yaygın mumya ve meyyit vücudu tüketme alışkanlığı devasa bir dolandırıcılık hadisesine da dönüştü. Mısır’dan geldiği ve firavunlara ilişkin olduğu sav edilen sahte mumyalar zenginleri avlamak için kullanıldı. Kraliyet aileleri ‘daha kaliteli’ ve ‘daha etkili’ olduğu sav edildiği için firavunların mumyalarına muhtaçlık duyuyordu…
Bu sebeple mezarlıklar yağmalandı, sahte mumya ticareti yükselişe geçti. Üstelik Mısır’dan mumya getirmek de artık tek başına kâfi olmadığından bunlara da bir süre daha sonra göz yumulur hale gelmişti.
19. yüzyılda mumya yeme geleneği, kutu açar üzere mumya açma cümbüşlerine dönüştü
Nihayet bir noktada kimi aklı çalışan gerçek hekimler mumya ya da rastgele bir meyyit vücudun modülünü yemenin, kan içmenin hiç bir işe yaramadığını anlamayı ve anlatmayı başardı. Lakin Avrupa’nın mumyalar ile bağı direkt bitmedi, hatta daha can sıkıcı bir hal aldı; mumya açma partileri…
Napolyon’un Mısır’a düzenlediği seferler daha sonrası Avrupalıların Mısır’a olan ilgileri arttı. Gezginler Mısır’dan dönerken mumyalar getirdiler, bu mumyalar güçlü Avrupalıların özel partilerinde ‘acaba ortasından ne çıkacak?’ heyecanıyla yemekli bir cümbüşün konusu olarak güle oynaya açıldı. Başlangıçta ‘tıbbi bir kadavra inceleme’ başında yapılan bu partiler, bir süre daha sonra büsbütün cümbüş gayeli yapılmaya başlandı…
Kaynaklar: 1, 2, 3, 4
12. yüzyılda Avrupa’da yaygınlaşan bir mumya yeme geleneğinden bahsediyoruz. Binlerce yıl boyunca korunmuş ölü vücutların ‘şifasından’ medet uman Avrupalılar, ilaç olarak eczanelerden ‘mumia’ alıyorlardı.
Mumyalar öğütülüyor, her kaygıya deva oluyor…
Ağrı kesicilerin, antibiyotiklerin olmadığı bir dünya hayal edin. Hastalıklara, ağrılara ve salgınlara karşı koyabilmek için çözüm arayan hekimler, devayı mumyaları öğütüp ilaç haline getirerek insanlara vermekte buldular.
Bunun için hem Mısır’dan mumyalar, eski mezarlıklardan kafatasları çalındı. İnsan vücudunun ve kanının hastalıklara uygun geldiği düşüncesi o kadar kuvvetliydü ki, ‘taze sayılabilecek’ kanın da özel reçeteleri vardı. Örneğin insan kanından reçel yapıp yemek ya da direkt içmek gibi… Bunun için infaz edilen insanların bedenleri çabucak hemen soğumadan kanları alınıyordu.
İnsan vücudunun her hücresinden yararlanıp bu yamyamlığı tıbbi bir tahlil olarak sunan ‘doktorlar’ insan bedeninin yağından da ‘ilaç’ üretiyor ve yaralara sürüyorlardı…
Baş ağrıları ya da genel olarak ‘kafa’ ile ilgili hastalıklar için kafatasını öğütüp yemek, iç kanamaları durdurmak ve epilepsi üzere hastalıkların önüne geçmek için mumyaları öğütmek, kanla ilgili hastalıklar için kan tüketmek. Bunların hepsi, yüzlerce yıl boyunca meşru ve ‘gerçek’ birer tıbbi uygulama olarak devam etti.
Dolandırıcılar uydurma mumyalar sattı, mezarlıklar yağmalandı
Tabii ki bu yaygın mumya ve meyyit vücudu tüketme alışkanlığı devasa bir dolandırıcılık hadisesine da dönüştü. Mısır’dan geldiği ve firavunlara ilişkin olduğu sav edilen sahte mumyalar zenginleri avlamak için kullanıldı. Kraliyet aileleri ‘daha kaliteli’ ve ‘daha etkili’ olduğu sav edildiği için firavunların mumyalarına muhtaçlık duyuyordu…
Bu sebeple mezarlıklar yağmalandı, sahte mumya ticareti yükselişe geçti. Üstelik Mısır’dan mumya getirmek de artık tek başına kâfi olmadığından bunlara da bir süre daha sonra göz yumulur hale gelmişti.
19. yüzyılda mumya yeme geleneği, kutu açar üzere mumya açma cümbüşlerine dönüştü
Nihayet bir noktada kimi aklı çalışan gerçek hekimler mumya ya da rastgele bir meyyit vücudun modülünü yemenin, kan içmenin hiç bir işe yaramadığını anlamayı ve anlatmayı başardı. Lakin Avrupa’nın mumyalar ile bağı direkt bitmedi, hatta daha can sıkıcı bir hal aldı; mumya açma partileri…
Napolyon’un Mısır’a düzenlediği seferler daha sonrası Avrupalıların Mısır’a olan ilgileri arttı. Gezginler Mısır’dan dönerken mumyalar getirdiler, bu mumyalar güçlü Avrupalıların özel partilerinde ‘acaba ortasından ne çıkacak?’ heyecanıyla yemekli bir cümbüşün konusu olarak güle oynaya açıldı. Başlangıçta ‘tıbbi bir kadavra inceleme’ başında yapılan bu partiler, bir süre daha sonra büsbütün cümbüş gayeli yapılmaya başlandı…
Kaynaklar: 1, 2, 3, 4