ahmetbeyler
Yeni Üye
Yunuslar, beslenmek için tabanda dolaşan balıkları tercih etmekte. Hatta karides, kalamar üzere balıkları da yiyebilen bu canlılar, kimi vakit de artıklardan beslenmek için balıkçı teknelerinin izini sürebilirler.Yunuslar, geçmişte etleri ve yağları (pişirmede ve lamba imalinde kullanmak amacıyla) için avlanıyorlardı. Günümüzde ise bilindiği kadarıyla yunus avcılığı pek bulunmuyor(!)
Fakat 2021 yılında Netflix’te yayımlanan Seaspiracy adlı belgeselde görüldüğü üzere, yunuslar, ticari balıkçılık niçiniyle ağlara takılan ve istenmeyen tipler oldukları için ya öldürülüyor ya da vefata terk ediliyorlardı. bu biçimdelikle insan eliyle yunuslara yapılan bu üzere acımasızlıkların sona ermediğini anlamış oluyoruz. Gelin, insanların yunusların özgürlüklerini nasıl işgal ettiğini bizden bir dinleyin.
Aquaparklara hapsedilen yunusların acı acı gülümsemeleri yok mu(!)
Su parklarına çeşitli şov ve show gayeli hapsedilen yunusları hepiniz duymuşsunuzdur. Hatta tahminen bu şovlara seyirci olarak katılanınız dahi olabilir. Birçok vakit yunusların bu yerlere kapatılmalarının sebebi ise yunus terapisidir. Yunus terapisi demek bile aslında kapitalist bir söylemdir. Zira bu durumu, kapitalizmin daha fazla tüketimi teşvik etmek için popülist terapi yaklaşımları üreterek yunusları da buna alet ettiği bir pazarlama metodu olarak düşünebilirsiniz.
örneğin tanınan olan bir öteki sorun, yunusların gülümsediği tarafında genel bir kabul olmasıdır. halbuki yalnızca yunusların ağız yapıları insanların algılama biçimine göre gülümseyen hıza benziyor, yani bu hayvanlar gülümsemiyor. Yunuslar, tabiatları gereği aslına bakarsan yabanî hayvanlar oldukları için gülümsemeleriyle insanların içini ısıtan bir dost değillerdir.
Normalde yunuslar, eğitilmediği vakit insanlara karşı saldırgan olabilir zira etçil ve yırtıcı hayvanlardır. Yani o yunus parklarında gördüğümüz, oynayan ve görsel show’lar yapan yunuslar eğitilerek uysal hale getirilmiş olanları, ki bu eğitimler de yunuslar için çok berbat kaidelerde gerçekleşiyor.
Çoğu yunus, yapacağı hareket karşılığında, ödül yemeği alacağını bildiği için eğitime boyun eğmek durumunda kalıyor. Yani bu hayvanlar, aç kalmama kıymetine o hareketleri yapıyorlar. Yapmadıkları vakit ise ceza var. Ödül-ceza tekniğiyle terbiye edilen bu hayvanlar, esasen doğal ortamlarından koparıldıkları için bir müddet daha sonra depresyona girerek ölebiliyorlar. Ne acı değil mi?
Hatta yunuslarla ilgili enteresan bir bilgi daha vermek gerekirse yunus terapisi yaptırma hedefiyle yunuslarla yüzdürülen insanlardan kimileri yunusların kendilerine tecavüz etmeye teşebbüste bulunduğunu söz etmişler. Bu terapiler, eğitmenlerle yaptırıldığı için de yunuslar, insanlardan uzaklaştırılarak bu teşebbüs ortadan kaldırılmıştır.
Yunuslar, genelde biroldukca canlıya tecavüz edebilecek özellikte libidosu fazla yüksek hayvanlardır ve bu varoluşsal gerçeklik göz arkası edilip yunuslarla beşerler bir ortaya getirilmeye devam edildiği sürece bu tip sıkıntılar yaşanması mümkün.
Yunusların ve insanların etkileşimi, yunusları suda yaşayan başka yırtıcı tiplere karşı savunmasız hale getiriyor.
Murdoch Üniversitesi tarafınca yapılan bir araştırmada, turistik faaliyetler için beşerlerle etkileşime maruz bırakılan yunuslar, köpekbalığı üzere suda yaşayan öbür yırtıcı hayvanlara karşı güçsüz bir hale geliyor. niye mi, zira yunusların toplumsallaşma biçimi ve üreme davranışları beşerlerle sık etkileşimde olduklarında bozulabiliyor. Araştırmada, Hawaii’de tatil yerlerindeki yunusların yüzde 82’sinden çoksının tatilcilerle temasta olduğu ortaya çıktı.
Bu hayvanların, yüzen beşerlerle yahut teknelerle daima müsabakası demek, dinlenmekten yoksun kalmaları demektir. Yunuslar yiyecek aramak için dolaştıktan daha sonra dinlenmeleri kural. Ama araştırmaya bakılırsa, insanları eğlendirmek ve akrobatik hareketler yapmak zorunda olmalarından dolayı bu pek mümkün olmuyor.
Ticari balıkçılık sanayisinin sevmediği çeşit olan yunuslar:
Seaspiracy isimli belgeselde ticari balıkçılık için ton balığı üzere küçük balıklar avlayan teknelerin ağlarına yunusların takıldığı ve birçoklarının sulara sert biçimde geri atıldığı yahut öldürüldüğü işleniyor. Hatta sürdürülebilir balıkçılık şirketi olan Sea Shepherd’ın, ticari balık sanayisine sağlam yunus dostu sertifikaları temin ettiği ancak aslında bu kesimin yunuslar için dost olmadığı, belgeselde açıkça görülüyor.
Seaspiracy
Keza öncesinden Sea Shepherd’da kaptanlık yapan Peter Hammarstedt; ticari balıkçılık piyasasını destekleyen şirketlerin, yunus üzere hedeflenmeyen avların gorebilecekleri zararları hesaba kattığını lisana getiriyor. Hatta kaptan bunun kamuoyuyla paylaşılmadığından, gizlendiğinden de kelam ediyor.
Tüm bu örneklerle gördüğümüz üzere insanların, yunusların doğal hayat alanına müdahale ettiği yetmezmiş üzere bir de onların hayatlarını tehlikeye soktuğu anlaşılıyor. Ayıca belgeselde her yıl klasik olarak kapitalist şirketlere satmak için yunus avına çıkan Japonya’nın Taiji kasabasına da değiniliyor.
Kendi tabiatlarında, kendi hallerinde keyifli olan bu canlılara bu kadar ıstırap vermeyi ne vakit bırakacağız sanki? Siz bu bahiste ne düşünüyorsunuz? Görüşlerinizi yoruma yazabilirsiniz.
Kaynaklar: Earth, Netflix, Haytap, The Japan Times
Fakat 2021 yılında Netflix’te yayımlanan Seaspiracy adlı belgeselde görüldüğü üzere, yunuslar, ticari balıkçılık niçiniyle ağlara takılan ve istenmeyen tipler oldukları için ya öldürülüyor ya da vefata terk ediliyorlardı. bu biçimdelikle insan eliyle yunuslara yapılan bu üzere acımasızlıkların sona ermediğini anlamış oluyoruz. Gelin, insanların yunusların özgürlüklerini nasıl işgal ettiğini bizden bir dinleyin.
Aquaparklara hapsedilen yunusların acı acı gülümsemeleri yok mu(!)
Su parklarına çeşitli şov ve show gayeli hapsedilen yunusları hepiniz duymuşsunuzdur. Hatta tahminen bu şovlara seyirci olarak katılanınız dahi olabilir. Birçok vakit yunusların bu yerlere kapatılmalarının sebebi ise yunus terapisidir. Yunus terapisi demek bile aslında kapitalist bir söylemdir. Zira bu durumu, kapitalizmin daha fazla tüketimi teşvik etmek için popülist terapi yaklaşımları üreterek yunusları da buna alet ettiği bir pazarlama metodu olarak düşünebilirsiniz.
örneğin tanınan olan bir öteki sorun, yunusların gülümsediği tarafında genel bir kabul olmasıdır. halbuki yalnızca yunusların ağız yapıları insanların algılama biçimine göre gülümseyen hıza benziyor, yani bu hayvanlar gülümsemiyor. Yunuslar, tabiatları gereği aslına bakarsan yabanî hayvanlar oldukları için gülümsemeleriyle insanların içini ısıtan bir dost değillerdir.
Normalde yunuslar, eğitilmediği vakit insanlara karşı saldırgan olabilir zira etçil ve yırtıcı hayvanlardır. Yani o yunus parklarında gördüğümüz, oynayan ve görsel show’lar yapan yunuslar eğitilerek uysal hale getirilmiş olanları, ki bu eğitimler de yunuslar için çok berbat kaidelerde gerçekleşiyor.
Çoğu yunus, yapacağı hareket karşılığında, ödül yemeği alacağını bildiği için eğitime boyun eğmek durumunda kalıyor. Yani bu hayvanlar, aç kalmama kıymetine o hareketleri yapıyorlar. Yapmadıkları vakit ise ceza var. Ödül-ceza tekniğiyle terbiye edilen bu hayvanlar, esasen doğal ortamlarından koparıldıkları için bir müddet daha sonra depresyona girerek ölebiliyorlar. Ne acı değil mi?
Hatta yunuslarla ilgili enteresan bir bilgi daha vermek gerekirse yunus terapisi yaptırma hedefiyle yunuslarla yüzdürülen insanlardan kimileri yunusların kendilerine tecavüz etmeye teşebbüste bulunduğunu söz etmişler. Bu terapiler, eğitmenlerle yaptırıldığı için de yunuslar, insanlardan uzaklaştırılarak bu teşebbüs ortadan kaldırılmıştır.
Yunuslar, genelde biroldukca canlıya tecavüz edebilecek özellikte libidosu fazla yüksek hayvanlardır ve bu varoluşsal gerçeklik göz arkası edilip yunuslarla beşerler bir ortaya getirilmeye devam edildiği sürece bu tip sıkıntılar yaşanması mümkün.
Yunusların ve insanların etkileşimi, yunusları suda yaşayan başka yırtıcı tiplere karşı savunmasız hale getiriyor.
Murdoch Üniversitesi tarafınca yapılan bir araştırmada, turistik faaliyetler için beşerlerle etkileşime maruz bırakılan yunuslar, köpekbalığı üzere suda yaşayan öbür yırtıcı hayvanlara karşı güçsüz bir hale geliyor. niye mi, zira yunusların toplumsallaşma biçimi ve üreme davranışları beşerlerle sık etkileşimde olduklarında bozulabiliyor. Araştırmada, Hawaii’de tatil yerlerindeki yunusların yüzde 82’sinden çoksının tatilcilerle temasta olduğu ortaya çıktı.
Bu hayvanların, yüzen beşerlerle yahut teknelerle daima müsabakası demek, dinlenmekten yoksun kalmaları demektir. Yunuslar yiyecek aramak için dolaştıktan daha sonra dinlenmeleri kural. Ama araştırmaya bakılırsa, insanları eğlendirmek ve akrobatik hareketler yapmak zorunda olmalarından dolayı bu pek mümkün olmuyor.
Ticari balıkçılık sanayisinin sevmediği çeşit olan yunuslar:
Seaspiracy isimli belgeselde ticari balıkçılık için ton balığı üzere küçük balıklar avlayan teknelerin ağlarına yunusların takıldığı ve birçoklarının sulara sert biçimde geri atıldığı yahut öldürüldüğü işleniyor. Hatta sürdürülebilir balıkçılık şirketi olan Sea Shepherd’ın, ticari balık sanayisine sağlam yunus dostu sertifikaları temin ettiği ancak aslında bu kesimin yunuslar için dost olmadığı, belgeselde açıkça görülüyor.
Seaspiracy
Keza öncesinden Sea Shepherd’da kaptanlık yapan Peter Hammarstedt; ticari balıkçılık piyasasını destekleyen şirketlerin, yunus üzere hedeflenmeyen avların gorebilecekleri zararları hesaba kattığını lisana getiriyor. Hatta kaptan bunun kamuoyuyla paylaşılmadığından, gizlendiğinden de kelam ediyor.
Tüm bu örneklerle gördüğümüz üzere insanların, yunusların doğal hayat alanına müdahale ettiği yetmezmiş üzere bir de onların hayatlarını tehlikeye soktuğu anlaşılıyor. Ayıca belgeselde her yıl klasik olarak kapitalist şirketlere satmak için yunus avına çıkan Japonya’nın Taiji kasabasına da değiniliyor.
Kendi tabiatlarında, kendi hallerinde keyifli olan bu canlılara bu kadar ıstırap vermeyi ne vakit bırakacağız sanki? Siz bu bahiste ne düşünüyorsunuz? Görüşlerinizi yoruma yazabilirsiniz.
Kaynaklar: Earth, Netflix, Haytap, The Japan Times