Aramizda
Aktif Üye
Muhbir Daniel Ellsberg, pankreas kanseri sonucu ailesiyle çevrili evinde huzur içinde öldü. 92 yaşındaydı. Ellsberg kendisine hastalık teşhisi konduğunda kemoterapiyi reddetmişti. Mezar taşı için “Savaş karşıtı ve nükleer karşıtı hareketin üyesi” yazısını tasarlamıştı. 1971’de Pentagon Belgelerini yayınlaması, bir muhbirin en önemli ve etkili eylemi olarak kabul ediliyor.
İkna olmuş savaş karşıtı ve barış hareketinin idolü
Harvard mezunu Daniel Ellsberg, 1958’den itibaren Rand Corporation için çalıştı ve jeostratejik analizlerle uğraştı. 1964’te Pentagon’a danışman oldu ve ABD savaşını incelemek için iki yıllığına Vietnam’a gitti. Buldukları onu savaşın sadık bir rakibi yaptı. “Savunma Bakanlığı Vietnam Görev Gücü Ofisi Raporu” başlıklı bir gizli belgeler koleksiyonunu özenle kopyaladı. Belgeler ve analizler, ABD’nin Vietnam Savaşı’nı kazanamayacağını gösterdi. 1971’de, Ellsberg William Fulbright ve George McGovern gibi politikacı arkadaşlarını gazeteleri yayınlamaya ikna edemeyince bu belgeler Pentagon Belgeleri olarak yayınlandı. Ellsberg, teşhirin hükümeti kontrol eden parlamentonun işi olduğuna ikna olmuştu.
Ancak bu çabalar başarısız olduktan sonra basına yöneldi. New York Times, 13 Haziran 1971’de yayın hayatına başladı, ardından Washington Post geldi. Her iki gazeteye de dava açıldı, ancak dava 30 Haziran’da düştü: “Yalnızca özgür, özgürce çalışan bir basın, hükümetin aldatmacalarını etkili bir şekilde ortaya çıkarabilir.” Ellsberg casusluk ve vatana ihanetle suçlandı; davası 1973’te beraatle sona erdi. Süreçle birlikte Ellsberg, barış hareketinin idolü oldu. ABD Başkanı Richard Nixon için ise Amerika’nın en tehlikeli adamıydı. Ellsberg’in psikiyatrının ofisini aramak için hırsızları kullandı. Nixon’ın şüphelendiği akıl hastalığına dair hiçbir kanıt bulamadılar. Ekip daha sonra Watergate skandalına yakalandı.
Ellsberg, barış hareketine bağlı kaldı ve çok sayıda ödül aldı. ABD’nin askeri kaçışlarına karşı bıkıp usanmadan uyardı.
Wikileaks ile işbirliği yok
Eylül 2006’da Ellsberg, Harper’s Magazine için bir makale yazdı. The Next War hakkındaki bu makalede Ellsberg, yaklaşmakta olan bu savaşın önlenebilmesi için birinin ABD’nin İran’a karşı savaş hazırlıklarına ilişkin gizli belgeleri yayınlayacağını umuyordu. Aralık 2006’nın başlarında Ellsberg, Wikileaks adlı o zamanlar bilinmeyen bir kuruluştan, makalesine atıfta bulunan ve gizli belgeleri büyük ölçekte sızdırmak için bir proje üzerinde çalışmaya istekli olup olmayacağını soran bir e-posta aldı. Ellsberg, Wikileaks ile çalışmayı reddetti, ancak projeye sempati duydu. Sadece iki yıl önce kamuoyuna şunu ilan etti: “Julian Assange neyle suçluysa, ben de suçluyum.”
Daniel Ellsberg, son röportajını Mart ayında New York Times’a verdi. “Korkunç bir durumda olan ve onu daha iyi hale getirmeye çalıştığım her yerde korkunç olan bir dünyayı terk ediyorum. Başkan Biden, Küba Füze Krizinden bu yana nükleer savaş açısından en tehlikeli zaman olduğunu söylerken haklı. 2023 için tasavvur ettiğim dünya bu değil. Ama öyle.”
(iki)
Haberin Sonu
İkna olmuş savaş karşıtı ve barış hareketinin idolü
Harvard mezunu Daniel Ellsberg, 1958’den itibaren Rand Corporation için çalıştı ve jeostratejik analizlerle uğraştı. 1964’te Pentagon’a danışman oldu ve ABD savaşını incelemek için iki yıllığına Vietnam’a gitti. Buldukları onu savaşın sadık bir rakibi yaptı. “Savunma Bakanlığı Vietnam Görev Gücü Ofisi Raporu” başlıklı bir gizli belgeler koleksiyonunu özenle kopyaladı. Belgeler ve analizler, ABD’nin Vietnam Savaşı’nı kazanamayacağını gösterdi. 1971’de, Ellsberg William Fulbright ve George McGovern gibi politikacı arkadaşlarını gazeteleri yayınlamaya ikna edemeyince bu belgeler Pentagon Belgeleri olarak yayınlandı. Ellsberg, teşhirin hükümeti kontrol eden parlamentonun işi olduğuna ikna olmuştu.
Ancak bu çabalar başarısız olduktan sonra basına yöneldi. New York Times, 13 Haziran 1971’de yayın hayatına başladı, ardından Washington Post geldi. Her iki gazeteye de dava açıldı, ancak dava 30 Haziran’da düştü: “Yalnızca özgür, özgürce çalışan bir basın, hükümetin aldatmacalarını etkili bir şekilde ortaya çıkarabilir.” Ellsberg casusluk ve vatana ihanetle suçlandı; davası 1973’te beraatle sona erdi. Süreçle birlikte Ellsberg, barış hareketinin idolü oldu. ABD Başkanı Richard Nixon için ise Amerika’nın en tehlikeli adamıydı. Ellsberg’in psikiyatrının ofisini aramak için hırsızları kullandı. Nixon’ın şüphelendiği akıl hastalığına dair hiçbir kanıt bulamadılar. Ekip daha sonra Watergate skandalına yakalandı.
Ellsberg, barış hareketine bağlı kaldı ve çok sayıda ödül aldı. ABD’nin askeri kaçışlarına karşı bıkıp usanmadan uyardı.
Wikileaks ile işbirliği yok
Eylül 2006’da Ellsberg, Harper’s Magazine için bir makale yazdı. The Next War hakkındaki bu makalede Ellsberg, yaklaşmakta olan bu savaşın önlenebilmesi için birinin ABD’nin İran’a karşı savaş hazırlıklarına ilişkin gizli belgeleri yayınlayacağını umuyordu. Aralık 2006’nın başlarında Ellsberg, Wikileaks adlı o zamanlar bilinmeyen bir kuruluştan, makalesine atıfta bulunan ve gizli belgeleri büyük ölçekte sızdırmak için bir proje üzerinde çalışmaya istekli olup olmayacağını soran bir e-posta aldı. Ellsberg, Wikileaks ile çalışmayı reddetti, ancak projeye sempati duydu. Sadece iki yıl önce kamuoyuna şunu ilan etti: “Julian Assange neyle suçluysa, ben de suçluyum.”
Daniel Ellsberg, son röportajını Mart ayında New York Times’a verdi. “Korkunç bir durumda olan ve onu daha iyi hale getirmeye çalıştığım her yerde korkunç olan bir dünyayı terk ediyorum. Başkan Biden, Küba Füze Krizinden bu yana nükleer savaş açısından en tehlikeli zaman olduğunu söylerken haklı. 2023 için tasavvur ettiğim dünya bu değil. Ama öyle.”
(iki)
Haberin Sonu