ahmetbeyler
Yeni Üye
Türkler olarak bu hususta bir çok hassasız, ayakkabıyla konuta girmenin düşüncesi bile berbat; annelere kötülük geçirtebilecek bir davranış.
Hatta konuttan çıkarken ayakkabılarımızı giydikten daha sonra içeride bir şey unuttuğumuzu fark ettiğimiz olur. bu biçimde anlarda ayakkabıyı çıkarmaya üşenip içeri ya emekleyerek gireriz ya da ayakkabının tabanı yere en az değecek biçimde ve halılara basmadan yürümeye çalışırız.
Peki bizim için bu kadar kirli olan bir aksiyon, başta Amerika olmak üzere dünyanın bir fazlaca kültüründe niye kirli görülmüyor?
Öncelikle bu haritayı inceleyelim. Gördüğünüz üzere dünyanın bir kısmında ayakkabıyla konuta giriliyor, bir kısmındaysa girilmiyor.
Dışarıda çamur, toz, köpek kakası üzere pis şeylere basılma ihtimali yüksekken niye hâlâ ayakkabıyla konuta girilebiliyor?
Bu durum sıradan bir kültürel farklılıktan ibaret. Bu kültürlerde ayakkabıların altındaki kir, mikrop ölçüsü umursanmaz. Bir kültürde ayakkabıyla konuta girmek iğrenç bulunabilir lakin bu kültürde elle yemek yenmesi ise Amerikalılar tarafınca iğrenç bulunabilir. Yani ortasında yaşadığımız ve “alıştığımız düşünceler”, insanları bir oyun hamuru üzere şekillendiriyor.
Ayakkabıları öbür birinin meskeninde çıkarmak bu kültürdeki insanları daha da gerebiliyor.
Çünkü çorapla ya da çıplak ayakla oburunun konutunda olmak rahatsız hissettiriyor. Nasıl ki toplumsal medyada “şu siteye ayak atmayın artık” serzenişleri var ise öteki bir konutta de kimse bir ayak görmek istemiyor. Üstelik bakımsızsa ve kokuyorsa daha da rahatsızlığa niye olacaktır.
Gün uzunluğu ayakkabı ortasında kalan çoraplardaki lekelerin görünmesi de huzursuzluk yaratacaktır. Şayet epeyce samimi olmadığınız birinin evindeyseniz ayakkabınızı çıkarmak donla kalmak üzere bir duruma niye olacaktır zira çok mahrem bir şey olarak görülüyor.
Evlerdeki yer üslubu, bu kültürü şekillendirmiş olabilir.
Amerikalıların meskenlerinde kolay kolay bir halı goremezsiniz, var ise da bizde olduğu üzere zeminin büyük kısmını kaplamaz. Zemin birçok vakit parkedir. Bizim kültürümüzde ise halının değerli bir yeri vardır, kirletilmemesi gerekir. Bu da doğal olarak ayakkabıları meskenlerin ortasından uzak tutmaya niye olmuş olabilir.
Tam karşıtı de olabilir, meskende ayakkabı giyildiğinden dolayı halı kültürü hiç bir vakit yerleşmemiş olabilir. esasen parkelerin süratli temizlenmesinden dolayı belirli ki ayakkabı tabanındaki kirler pek önemsenmiyor. Hatta cami ve kilise zeminleri de bu kültürü net bir biçimde yansıtıyor.
“Lütfen ayakkabılarınızı çıkarın”
Bir Amerikalı, meskenine girecek olan kişiden ayakkabısını çıkarmasını isterse bu, kaba bir davranış olarak algılanabilir. Zira konuğun kirli olduğu ima edilir. bir daha de konutunda ayakkabı giymeyen Amerikalıların sayısı azımsanamayacak kadar fazladır.
Konuya bir de objektif olarak bakalım: Konutta ayakkabı giymek mi daha mantıklı, yoksa giymemek mi?
Refleksologların dediklerine nazaran; evde çıplak ayakla dolaşmak, kan dolaşımımızı artırıyor ve bu biçimdece uyku kalitemiz güzelleşiyor. Ayak tabanlarındaki refleksler uyarıldığı için iltihaplanma, ağrı ve gerginlik azalıyor.
“Refleksolog ne?” derseniz; el ve ayaklardaki hudut uçlarına bası uygulanması yardımıyla çeşitli rahatsızlıklara yönelik takviye tedavi sağlanan tamamlayıcı tıp metodunu uygulayan uzmanlardır. Makul noktalara masaj yapılarak çeşitli bozukluklar güzelleştirilmeye çalışılır.
Çevre kimyacıları da bizim tarafımızda; ayakkabıyla meskene girildiğinde meskende biriken kirlerin üçte biri dışarıdan gelmiş oluyor. Aslında dışarıdan giren bakteriler çocukların bağışıklığını güçlendirebilir lakin bu bakteri ve mikropların kimileri, ilaçlara karşı direnç kazanabileceği için tedavisi sıkıntı hastalıkların ortaya çıkmasına niye olabilir. Bilhassa de asfalt yol kalıntıları, endokrin bozucu çim kimyasalları önemli tehlikelere niye olabilmektedir.
Orta yolu nasıl bulabiliriz?
Misafirlere terlik vermek en mantıklı tahlil olsa gerek, ki bizim kültürümüzde bulunuyor. Hatta yalnızca konuklar gelince çıkarılan terlikler de bulunur.
Açıkçası konutta ayakkabıyla olma fikrinin kimi mantıklı yanları olsa da bütün gün ayakkabı ve çorap ortasında kalan ayakları iş/okul dönüşünde havalandırmanın verdiği ferahlık hissi gibisi yok.
esasen eski bir Afrika atasözü der ki, “Ayakkabılarınızı kapı eşiğinde bıraktığınız vakit, kaygılarınızı geride bırakırsınız”.
Hatta konuttan çıkarken ayakkabılarımızı giydikten daha sonra içeride bir şey unuttuğumuzu fark ettiğimiz olur. bu biçimde anlarda ayakkabıyı çıkarmaya üşenip içeri ya emekleyerek gireriz ya da ayakkabının tabanı yere en az değecek biçimde ve halılara basmadan yürümeye çalışırız.
Peki bizim için bu kadar kirli olan bir aksiyon, başta Amerika olmak üzere dünyanın bir fazlaca kültüründe niye kirli görülmüyor?
Öncelikle bu haritayı inceleyelim. Gördüğünüz üzere dünyanın bir kısmında ayakkabıyla konuta giriliyor, bir kısmındaysa girilmiyor.
- Mavi: Konutta ayakkabı giyilen yerler
- Yeşil: Evde ayakkabı giyilmeyen yerler
Dışarıda çamur, toz, köpek kakası üzere pis şeylere basılma ihtimali yüksekken niye hâlâ ayakkabıyla konuta girilebiliyor?
Bu durum sıradan bir kültürel farklılıktan ibaret. Bu kültürlerde ayakkabıların altındaki kir, mikrop ölçüsü umursanmaz. Bir kültürde ayakkabıyla konuta girmek iğrenç bulunabilir lakin bu kültürde elle yemek yenmesi ise Amerikalılar tarafınca iğrenç bulunabilir. Yani ortasında yaşadığımız ve “alıştığımız düşünceler”, insanları bir oyun hamuru üzere şekillendiriyor.
Ayakkabıları öbür birinin meskeninde çıkarmak bu kültürdeki insanları daha da gerebiliyor.
Çünkü çorapla ya da çıplak ayakla oburunun konutunda olmak rahatsız hissettiriyor. Nasıl ki toplumsal medyada “şu siteye ayak atmayın artık” serzenişleri var ise öteki bir konutta de kimse bir ayak görmek istemiyor. Üstelik bakımsızsa ve kokuyorsa daha da rahatsızlığa niye olacaktır.
Gün uzunluğu ayakkabı ortasında kalan çoraplardaki lekelerin görünmesi de huzursuzluk yaratacaktır. Şayet epeyce samimi olmadığınız birinin evindeyseniz ayakkabınızı çıkarmak donla kalmak üzere bir duruma niye olacaktır zira çok mahrem bir şey olarak görülüyor.
Evlerdeki yer üslubu, bu kültürü şekillendirmiş olabilir.
Amerikalıların meskenlerinde kolay kolay bir halı goremezsiniz, var ise da bizde olduğu üzere zeminin büyük kısmını kaplamaz. Zemin birçok vakit parkedir. Bizim kültürümüzde ise halının değerli bir yeri vardır, kirletilmemesi gerekir. Bu da doğal olarak ayakkabıları meskenlerin ortasından uzak tutmaya niye olmuş olabilir.
Tam karşıtı de olabilir, meskende ayakkabı giyildiğinden dolayı halı kültürü hiç bir vakit yerleşmemiş olabilir. esasen parkelerin süratli temizlenmesinden dolayı belirli ki ayakkabı tabanındaki kirler pek önemsenmiyor. Hatta cami ve kilise zeminleri de bu kültürü net bir biçimde yansıtıyor.
“Lütfen ayakkabılarınızı çıkarın”
Bir Amerikalı, meskenine girecek olan kişiden ayakkabısını çıkarmasını isterse bu, kaba bir davranış olarak algılanabilir. Zira konuğun kirli olduğu ima edilir. bir daha de konutunda ayakkabı giymeyen Amerikalıların sayısı azımsanamayacak kadar fazladır.
Konuya bir de objektif olarak bakalım: Konutta ayakkabı giymek mi daha mantıklı, yoksa giymemek mi?
Refleksologların dediklerine nazaran; evde çıplak ayakla dolaşmak, kan dolaşımımızı artırıyor ve bu biçimdece uyku kalitemiz güzelleşiyor. Ayak tabanlarındaki refleksler uyarıldığı için iltihaplanma, ağrı ve gerginlik azalıyor.
“Refleksolog ne?” derseniz; el ve ayaklardaki hudut uçlarına bası uygulanması yardımıyla çeşitli rahatsızlıklara yönelik takviye tedavi sağlanan tamamlayıcı tıp metodunu uygulayan uzmanlardır. Makul noktalara masaj yapılarak çeşitli bozukluklar güzelleştirilmeye çalışılır.
Çevre kimyacıları da bizim tarafımızda; ayakkabıyla meskene girildiğinde meskende biriken kirlerin üçte biri dışarıdan gelmiş oluyor. Aslında dışarıdan giren bakteriler çocukların bağışıklığını güçlendirebilir lakin bu bakteri ve mikropların kimileri, ilaçlara karşı direnç kazanabileceği için tedavisi sıkıntı hastalıkların ortaya çıkmasına niye olabilir. Bilhassa de asfalt yol kalıntıları, endokrin bozucu çim kimyasalları önemli tehlikelere niye olabilmektedir.
Orta yolu nasıl bulabiliriz?
Misafirlere terlik vermek en mantıklı tahlil olsa gerek, ki bizim kültürümüzde bulunuyor. Hatta yalnızca konuklar gelince çıkarılan terlikler de bulunur.
Açıkçası konutta ayakkabıyla olma fikrinin kimi mantıklı yanları olsa da bütün gün ayakkabı ve çorap ortasında kalan ayakları iş/okul dönüşünde havalandırmanın verdiği ferahlık hissi gibisi yok.
esasen eski bir Afrika atasözü der ki, “Ayakkabılarınızı kapı eşiğinde bıraktığınız vakit, kaygılarınızı geride bırakırsınız”.