ahmetbeyler
Yeni Üye
Eastland, 1902’de Michigan’da inşa edildi. 1903’te Kanada-Amerika Birleşik Devletleri hududunda bulunan birbirine bağlı 5 göl içinde yolcu ve kargo nakliyeciliği yaparak sulardaki ömrüne başladı. daha sonraki senelerda sahibi daima değişti ve dizaynında da değişiklikler yapıldı.
Bu değişikliklerin birçok, geminin suratını artırmak ve yolcuların daha rahat etmesini sağlamak için yapıldı. 1900’lerin birinci senelerında, sorunsuz geçen binlerce seyahat gerçekleştirildi.
Bazı seyahatlerde büyük telaşa niye olacak olaylar da yaşandı.
Temmuz 1904’te, 3.000 kişinin olduğu kolay bir seyahat sırasında gemi yan yattı ve neredeyse alabora oluyordu. Misal olaylar 1906 ve 1912’de de yaşandı. Her hadiseden daha sonra geminin dizaynında değişiklikler yapıldı.
Ağırlık dağılımını ayarlamak için kamaralardan kimileri çıkarıldı. Geminin uzunluğunun daha stabil biçimde olması için duman bacaları kısaltıldı. bununla birlikte 3.000 kişilik kapasite 2.570’e düşürüldü. Yapılan bu değişiklilerin hepsi gemiyi daha istikrarlı hale getirmek içindi.
Ama sahibi değiştikçe yapılan değişiklikler geminin istikrarını bozmaya başladı.
Örneğin 1914’te geminin güvertesine ağır bir beton zemin eklendi. Akabinde Titanik battıktan daha sonra mevzuattaki değişiklikler niçiniyle daha fazla cankurtaran botu, sal ve can yelekleri de geminin üst kısmına yerleştirildi.
Tüm bunların kararında istikrarı bozulmuş, gayet ağır bir gemi ortaya çıktı. 1915’te Eastland, Saint Joseph ve Chicago Steamship Company’nin elindeydi ve sıklıkla çeşitli yerlere seyahatler yapmak için kullanılıyordu.
24 Temmuz 1915’te, öbür birkaç benzeri gemiyle birlikte Western Electric Company’nin özel kullanması için kiralandı.
Şirket, Michigan’daki bir parkta düzenlediği piknik için çalışanlarını gemiyle götürecekti. Bir personelin tatil ya da rastgele bir yere seyahat yapmak için yanlışsız düzgün vakti olmuyordu. Bu aktiflik onlar için bulunmaz bir nimetti. Lakin emekçiler dahil hiç kimse kapkara bir günün onları beklediğini bilmiyordu.
İşçiler ve aileler büyük bir kalabalık halinde sabah 06:30 civarı limana geldiler ve yavaş yavaş Eastland’e binmeye başladılar. Yarım saat ortasında 2.570 kişilik kapasiteye sahip gemi büsbütün doldu.
Güvertede bulunan insanların birçok, hafifçeten çiselemeye başlayan yağmurdan korunmak için güvertenin altına indi. Öbürleri ise görünümün tadını çıkarıyordu.
Geminin sahipleri, ön yemek odasının kabin düzeyindeki eski döşemesini kaldırıp yerine 51 mm beton serdi. Üstüne bir de geminin kıç kısmına yeni bir beton katman ekleyerek geminin normalden 15-20 ton daha ağır bulunmasına sebep oldular.
aslına bakarsan cankurtaran botlarını, üst kısımdaki beton tabakayı ve yeni eklenen kısımları güç taşıyan gemi binlerce beşerle dolunca yan yatmaya başladı. Mürettebat bu durumu çabucak fark etti ve dengeyi sağlamak için balast tanklarına su pompaladılar. Lakin bu sistem işe yaramadı.
Balast tankı, geminin tabanında bulunur. İçerisine balast ismi verilen deniz suyunu alarak geminin dengelenmesini ve her taraftan suya eşit ölçüde batmasını sağlar.
Saat 07:30 civarı, Eastland iskeleye yanlışsız yalpaladı ve akabinde suya devrildi.
Geminin demirlediği su biraz sığdı ve derinliği 6 metre kadardı. Bu yüzden alabora olan gemi büsbütün batmadı. Yan yatan kısmı yani geminin yarısı sular altında kaldı. Güvertede bulunan şahısların birden fazla, canlarını kurtarmak için suya atladı. Suyun üzerinde oldukları için bir biçimde kurtulma bahtları vardı.
Ancak güverte altındakiler için durum çok farklıydı. Zira birçok gemi yan yatarken, ağır mobilyalarla birlikte başka yolcular tarafınca ezildiler ve duvarla, üstlerine gelen şeylerin içinde kaldılar. Bir yanda suyla uğraş ederken bir yandan da çıkış yolu arıyorlardı.
Maalesef birçoklarının gayreti boşa gitti. Dakikalar ortasında yüzlerce insan boğularak hayatını kaybetti.
Suyun üstünde ise büyük bir hareketlilik vardı. Tekneler, kaza yapan geminin etrafındaki insanları sudan çıkarmak için yanaştı. Kıyıdakiler de hayatta kalanlar kurtarılmayı beklerken onların su üstünde kalmasını sağlamak için suya can simitleri atıyorlardı.
Geminin altında kalanlar için ise amatör ve profesyonel dalgıçlar birlikte çalıştı. Suyun tabanından tam 848 cansız beden çıkarıldı. Meyyit sayısı, ABD tarihli en büyük felaketlerden bir tanesiydi. Günlerce cenazeler düzenlendi.
Felaketin akabinde yalnızca bir değil yedi başka soruşturma başlatıldı.
Görülen davalar pek karışıktı ve senelerca sürdü. Hatta o kadar uzun sürdü ki baş şüphelilerden biri olan Baş Mühendis Joseph Erickson, doğal sebeplerden ömrünü kaybetti. Artık kendini savunamayacağı için gemideki balast tanklarını yanlış ayarlamakla suçlandı.
Bütün kabahat ölen mühendise yıkıldı. Bu niçinle hem Eastland’ın birebir vakitte Western Electric’in sahipleri rastgele bir ceza almadı. Evet, felaketin gerçekleşmesinde balast tanklarının ayarlanması olabilirdi fakat tek sebep bu değildi. Temel niye geminin istikrarsız hale getirilmesiydi. Western Electric, felaket kurbanlarına ve hayatta olmayanların aile üyelerine toplam 100.000 dolar ödedi.
Yaşanan bu büyük felaketten daha sonra Eastland bir süre daha kullanılmaya devam etti.
Gemi daha da genişletildi ve Wilmette ismiyle bir savaş gemisine dönüştürüldü. Gemi bir dönem ABD donanması için çalıştı, hemen sonrasında Lider Franklin D. Roosevelt’in deniz seyahatlerinde kullanıldı. Felaketten 32 yıl daha sonra, 1947’ye kadar aralıksız çalıştı ve sonunda hurdaya ayrıldı.
Bu değişikliklerin birçok, geminin suratını artırmak ve yolcuların daha rahat etmesini sağlamak için yapıldı. 1900’lerin birinci senelerında, sorunsuz geçen binlerce seyahat gerçekleştirildi.
Bazı seyahatlerde büyük telaşa niye olacak olaylar da yaşandı.
Temmuz 1904’te, 3.000 kişinin olduğu kolay bir seyahat sırasında gemi yan yattı ve neredeyse alabora oluyordu. Misal olaylar 1906 ve 1912’de de yaşandı. Her hadiseden daha sonra geminin dizaynında değişiklikler yapıldı.
Ağırlık dağılımını ayarlamak için kamaralardan kimileri çıkarıldı. Geminin uzunluğunun daha stabil biçimde olması için duman bacaları kısaltıldı. bununla birlikte 3.000 kişilik kapasite 2.570’e düşürüldü. Yapılan bu değişiklilerin hepsi gemiyi daha istikrarlı hale getirmek içindi.
Ama sahibi değiştikçe yapılan değişiklikler geminin istikrarını bozmaya başladı.
Örneğin 1914’te geminin güvertesine ağır bir beton zemin eklendi. Akabinde Titanik battıktan daha sonra mevzuattaki değişiklikler niçiniyle daha fazla cankurtaran botu, sal ve can yelekleri de geminin üst kısmına yerleştirildi.
Tüm bunların kararında istikrarı bozulmuş, gayet ağır bir gemi ortaya çıktı. 1915’te Eastland, Saint Joseph ve Chicago Steamship Company’nin elindeydi ve sıklıkla çeşitli yerlere seyahatler yapmak için kullanılıyordu.
24 Temmuz 1915’te, öbür birkaç benzeri gemiyle birlikte Western Electric Company’nin özel kullanması için kiralandı.
Şirket, Michigan’daki bir parkta düzenlediği piknik için çalışanlarını gemiyle götürecekti. Bir personelin tatil ya da rastgele bir yere seyahat yapmak için yanlışsız düzgün vakti olmuyordu. Bu aktiflik onlar için bulunmaz bir nimetti. Lakin emekçiler dahil hiç kimse kapkara bir günün onları beklediğini bilmiyordu.
İşçiler ve aileler büyük bir kalabalık halinde sabah 06:30 civarı limana geldiler ve yavaş yavaş Eastland’e binmeye başladılar. Yarım saat ortasında 2.570 kişilik kapasiteye sahip gemi büsbütün doldu.
Güvertede bulunan insanların birçok, hafifçeten çiselemeye başlayan yağmurdan korunmak için güvertenin altına indi. Öbürleri ise görünümün tadını çıkarıyordu.
Geminin sahipleri, ön yemek odasının kabin düzeyindeki eski döşemesini kaldırıp yerine 51 mm beton serdi. Üstüne bir de geminin kıç kısmına yeni bir beton katman ekleyerek geminin normalden 15-20 ton daha ağır bulunmasına sebep oldular.
aslına bakarsan cankurtaran botlarını, üst kısımdaki beton tabakayı ve yeni eklenen kısımları güç taşıyan gemi binlerce beşerle dolunca yan yatmaya başladı. Mürettebat bu durumu çabucak fark etti ve dengeyi sağlamak için balast tanklarına su pompaladılar. Lakin bu sistem işe yaramadı.
Balast tankı, geminin tabanında bulunur. İçerisine balast ismi verilen deniz suyunu alarak geminin dengelenmesini ve her taraftan suya eşit ölçüde batmasını sağlar.
Saat 07:30 civarı, Eastland iskeleye yanlışsız yalpaladı ve akabinde suya devrildi.
Geminin demirlediği su biraz sığdı ve derinliği 6 metre kadardı. Bu yüzden alabora olan gemi büsbütün batmadı. Yan yatan kısmı yani geminin yarısı sular altında kaldı. Güvertede bulunan şahısların birden fazla, canlarını kurtarmak için suya atladı. Suyun üzerinde oldukları için bir biçimde kurtulma bahtları vardı.
Ancak güverte altındakiler için durum çok farklıydı. Zira birçok gemi yan yatarken, ağır mobilyalarla birlikte başka yolcular tarafınca ezildiler ve duvarla, üstlerine gelen şeylerin içinde kaldılar. Bir yanda suyla uğraş ederken bir yandan da çıkış yolu arıyorlardı.
Maalesef birçoklarının gayreti boşa gitti. Dakikalar ortasında yüzlerce insan boğularak hayatını kaybetti.
Suyun üstünde ise büyük bir hareketlilik vardı. Tekneler, kaza yapan geminin etrafındaki insanları sudan çıkarmak için yanaştı. Kıyıdakiler de hayatta kalanlar kurtarılmayı beklerken onların su üstünde kalmasını sağlamak için suya can simitleri atıyorlardı.
Geminin altında kalanlar için ise amatör ve profesyonel dalgıçlar birlikte çalıştı. Suyun tabanından tam 848 cansız beden çıkarıldı. Meyyit sayısı, ABD tarihli en büyük felaketlerden bir tanesiydi. Günlerce cenazeler düzenlendi.
Felaketin akabinde yalnızca bir değil yedi başka soruşturma başlatıldı.
Görülen davalar pek karışıktı ve senelerca sürdü. Hatta o kadar uzun sürdü ki baş şüphelilerden biri olan Baş Mühendis Joseph Erickson, doğal sebeplerden ömrünü kaybetti. Artık kendini savunamayacağı için gemideki balast tanklarını yanlış ayarlamakla suçlandı.
Bütün kabahat ölen mühendise yıkıldı. Bu niçinle hem Eastland’ın birebir vakitte Western Electric’in sahipleri rastgele bir ceza almadı. Evet, felaketin gerçekleşmesinde balast tanklarının ayarlanması olabilirdi fakat tek sebep bu değildi. Temel niye geminin istikrarsız hale getirilmesiydi. Western Electric, felaket kurbanlarına ve hayatta olmayanların aile üyelerine toplam 100.000 dolar ödedi.
Yaşanan bu büyük felaketten daha sonra Eastland bir süre daha kullanılmaya devam etti.
Gemi daha da genişletildi ve Wilmette ismiyle bir savaş gemisine dönüştürüldü. Gemi bir dönem ABD donanması için çalıştı, hemen sonrasında Lider Franklin D. Roosevelt’in deniz seyahatlerinde kullanıldı. Felaketten 32 yıl daha sonra, 1947’ye kadar aralıksız çalıştı ve sonunda hurdaya ayrıldı.
- Kaynaklar: Smithsonian Magazine, Fascinating Horror